Teoryang Humanismo

Humanismo Ang Humanismo ay sumibol sa panahon ng Muling Pagsibol o Renacimiento (Renaissance) Ito ay nagmula sa salitang ingles na Human o tao sa Filipino.

Ano nga ba ang Teoryang Humanismo? Ang pokus ng teoryang ito ay ang tao. Ang tao ang sukatan ng lahat ng bagay sa mundo.

Ayon kay PROTAGORAS (Villafuerte, 1988) “Ang tao ang sentro ng daigdig, ang sukatan ng lahat ng bagay at panginoon ng kanyang kapalaran.”

Humanismo: Dignidad, Pagpapahalaga sa Sarili at Kapwa Ang teoryang humanismo ay pananaw na nakasentro sa tao sa halip na sa Diyos. Sa pilisopiya, ito ay atityud na nagbibigay diin sa DIGNIDAD at KAHALAGAHAN ng tao. Pinaniniwalaang ang tao ay nilikhang RASYUNAL.

Sa paglakad ng panahon, lumitaw ang bagong humanismo ayon sa mga tagasunod nito, hindi daw dapat ipaliwanag ang kahalagahan ng tao sa pamamagitan ng HEREDITI at KAPALIGIRAN. Hindi dapat kilalanin ang isang tao sa pamamagitan nito.

Panitikan Karaniwang ginagamit ang humanismo para ilarawan ang kilusang panitikan at kultura sa kanlurang Europa noong ika-14 hanggang ika-15 siglo. Nagbigay ng bagong sigla ang humanismo ang pagkakatuklas ng paglilimbag noong ika-15 siglo sa pamamagitan ng pagpapalaganap ng mga klasikong edisyon.

Sa pagsusuri ng panitikan ayon sa pananaw na humanistiko, mainam na tingnan ang sumusunod: Pagkatao Tema ng kwento Mga pagpapahalagang pantao: moral at etikal ba? Mga bagay na nakaiinfluwensya sa pagkatao ng tauhan; at Pamamaraan ng pagbibigay solusyon sa problema.