1. Fonetik dan Fonologi Bahasa Malaysia
BML 3043
Fonetik dan Fonologi Bahasa Malaysia

2. Artikulator dan Daerah Artikulasi
Artikulator – alat pertuturan yang bergerak seperti lidah (belakang, tengah, daun serta hujung) dan bibir bawah disepanjang bahagian bawah rongga mulut.
Daun lidah ialah bahagian permukaan paling depan

3. Artikulator dan Daerah Artikulasi
Daerah artikulasi – bahagian atas rongga mulut yg. merupakan alat yg. tidak bergerak yg. pada umumnya berfungsi menanti sahaja untuk didekati atau disentuhi oleh mana-mana satu artikulator dalam proses penghasilan bunyi tertentu.
Daerah artikulasi ialah bahagian yang dikenali sebagai lelangit lembut (velum), lelangit keras (palate), gusi (alveolar), gigi atas dan bibir atas.

4. Artikulator dan Daerah Artikulasi
Titik sesuatu artikulator tertentu bertemu di daerah artikulasi tertentu dipanggil titik artikulasi
Bunyi-bunyi yg. terhasil pada titik artikulasi dikenali sebagai plosif, afrikat, frikatif, tril, lateral dan lain-lain.

5. Definisi Diftong
Gabungan bunyi vokal dinamakan diftong. Diftong terbentuk apabila berlaku pengeluncuran bunyi-bunyi vokal. Satu vokal mengeluncur dari satu vokal kepada vokal yang lain. Terdapat 3 jenis diftong dalam bahasa Melayu. 
a. (ai):     sampai, salai, gulai, sungai, cuai, landai
b. (au):    lampau, silau, garau, surau, pukau
c. (oi):     amboi, dodoi,  adoi, sepoi, boikot. (

6. Definisi Diftong
Diftong (diphthong) ialah gabungan dua bunyi vokal yang disebut dalam satu suku kata akibat perubahan kedudukan lidah. Contohnya, [ai] dalam [pandai], pandai dan [au] dalam [pulau] pulau.
Kamus Linguistik (1997:62)

7. Definisi Diftong
/ai, au, oi/ …realized as diphthongs, that is, a change from one vowel quality to another, and the limit of the change are roughly indicated by the two vowel symbols. This should not be taken to mean that they are sequences of phonemes; each function in exactly the same way as the other vowel which are not diphthongal and is to be considered a unit phoneme. (J.D.O’Connor, 1991: 154)

8. Definisi Rangap Vokal
Rangkap vokal ialah rentetan dua vokal yang mengandungi nada, tekanan dan kepanjangan yang sama bagi tiap-tiap vokal yang mendirikabn rangkap ini. Contoh rangkap vokal dalam bahasa Melayu adalah au pada perkataan bau (ba + u), ai pada perkataan dan (pa + is) dan naik (na + ik), dan au pada perkataan buah (bu + ah) dan lain-lain. (Arbak Othman, 1983:60)

9. Perbezaan Diftong dan Rangkap Vokal
Dalam diftong berlaku geluncuran semasa proses sebutan dua vokal
Manakala rangkap vokal dicirikan oleh hiatus, iaitu hentian sebentar pada suara yang memisahkan kedua-dua vokal

10. Diftong