1. تمایز و بلوع لنفوسیت ها

2. باوغ لنفوسیت های T
لنفوسیت های T از پیش تازهایی سرچشمه می گیرند که در کبد جنینی و مغز استخوان بالغین به وجود آمده اند و سپس در تیموس جای گرفته اند
تیموس جایگاه اصلی بلوغ سلولهای T (تیموسیت) است
محیط تیموس محرک های لازم برای تکثیر و تمایز تیموسیت ها را فراهم می کند:
سلولهای اپیتلیال تیموس و دندرتیک سلها و ماکروفاژهای مشتق از مغز استخوان در تیموس با عرضه مولکولهای MHC کلاس I و II در گزینش T سلهای کارآمد نقش دارند
سلولهای اپیتلیال تیموس سایتوکاینی به نام IL-7 (اینترلوکین-7) را ترشح میکند که محرک تکثیر و عامل رشد T سلها است

3. تمایز و بلوع لنفوسیت ها

4. The epithelial cells & developing thymocytes

6. مراحل بلوغ لنفوسیت ها
تیموسیت های دوگانه منفی (Pro-T cell): اولین سلول T است که پس از ترک مغز استخوان وارد ناحیه کورتکس تیموس وارد می شود
این T سلها هیچکدام از مولکولهای CD4 یا CD8، زنجیره های TCR ویا CD3 را بارز نکرده اند
بازآرایی ژن های TCR برای تولید گیرنده در این مرحله آغاز می شود

7. سلول T پیش تاز(Pre- T cell): مرحله بعدی بلوغ تیموسیت است در این مرحله سلول زنجیره بتا از گیرنده TCR را به همراه یک زنجیره غیر متغیر (جانشین زنجیره آلفا) به همراه CD3 بر سطح خود بارز می کند (Pre-TCR)
بروز موفق این گیرنده پیام بازآرایی ژن زنجیره آلفا را به سلول مخابره می کند در غیر اینصورت سلولی که این زنجیره را با موفقیت بیان نکند از بین خواهد رفت

9. تیموسیت های دوگانه مثبت: در این مرحله تیموسیت ها رنجیره کامل TCRαβ، به همراه CD3 و زنجیره زتا و هر دو مولکول CD4 و CD8 را بارز نموده است
T سل بالغ: سلولهای دوگانه مثبتی که فرایندهای گزینش را با موفقیت پشت سر بگذارند بالغ شده و به سلولهای TCD4+ یا TCD8+ که به تیموسیت های تک مثبت (single positive) موسومند تبدیل می گردند

12. فرآیندهای گزینش در بلوغ سلولهای T
به آنتی ژهای بیگانه پاسخ می دهند
به آنتی ژن های خودی پاسخ می دهند
به آنتی ژن های عرضه شده با MHC خودی و بیگانه پاسخ می دهند
یا ممکن است به هیچ مجموعه پپتید-MHC پاسخ ندهند
طی فرآیند تکامل تیموسی باید سلولهایی که به پپتید های بیگانه عرضه شده با MHC خودی پاسخ می هند باید گزینش شوند

13. گزینش مثبت تیموسیت ها: گزینش مثبت فرآیندی است که در آن تیموسیت هایی که TCR آنها با گرایش پایین (ضعیف) به مجموعه های پپتید خودی-MHC خودی متصل شود را زنده نگه می دارد
گزینش منفی تیموسیت ها: تحمل مرکزی
تیموسیت هایی که با میل پیوندی بالا کمپلکس های پپتید-MHC خودی راشناسایی کنند دچار آپوپتوز شده (گزینش منفی) یا به سلولهای T تنظیمی تمایز می یابند

14. فعال شدن لنفوسیت های T
لنفوسیت های بالغی که تیموس را ترک می کنند وارد جریان خون و لنف شده و در صورت برخورد با آنتی ژن بیگانه عرضه شده توسط سلولهای دندریتیک بالغ فعال می شوند

16. فعال شدن لنفوسیت T در برخورد با آنتی ژن به دو پیام فعال سازی نیاز دارد:
شناسایی آنتی ژن: فعال شدن سلولهای بکر نیاز به شناسایی آنتی ژن عرضه شده توسط سلولهای دندریتیک دارد
پیام کمک محرک ها: تکثیر و تمایز سلولهای T بکر علاوه بر آنتی ژن، نیازمند پیام های ایجاد شده توسط مولکولهایی بر روی APCها می باشد که کمک محرک نامیده می شوند

17. برخورد APC با انتی ژن بیگانه منجر به فعال شدن آن و بیان مولکولهای کمک محرک در کنار عرضه آنتی ژن می گردد
در نبود محرک های کمکی سلولهای T که با آنتی ژن روبرو می شوند قادر به پاسخ دهی نخواهند بودو دچار مرگ سلولی و یا آنرژی (بی پاسخی به آنتی ژن) می شوند

18. خانواده کمک محرک B7:CD28
شناخته شده ترین مسیر کمک محرک در فعال سازی سلولهای T مولکول CD28 روی T سل می باشد که به مولکولهای B7-1(CD80) و B7-2(CD86) بارز شده بر سطح APCهای فعال متصل می گردد

21. تغییرات مولکولی سطحی در روند فعال سازی
بیان لیگاند CD40: لنفوسیت های T فعال با بیان لیگاند CD40 که به مولکول CD40 بر سطح لنفوسیت های B، دندریتیک سلها و ماکروفاژها بیان می شود، باعث تقویت این سلولها در تولید آنتی بادی یا عرضه آنتی ژن و تقویت فاگوسیتوز می شود
ترشح IL-2 وبیان گیرنده آن (CD25):
اینترلوکین-2 فاکتور رشد، زندگی و تمایز لنفوسیت های T است و نقش مهمی در تنظیم پاسخ سلول T و نگهداری سلولهای T تنظیمی دارد

23. بیان مولکولهای چسبان و کموکاین رسپتورها برای خروج از لنف و مهاجرت به بافت محل عفونت

25. تمایز سلولهای TCD4
سلولهای TCD4+ در برخورد با آنتی ژنهای مختلف به زیررده های متفاوتی تمایز می یابند و عملکرد های متفاوتی دارند:
سلولهای TH1: در پاسخ به آنتی ژنها و میکروب های درون سلولی ایجاد می شوند
سلولهای TH2: در پاسخ به کرم ها و آلرژن ها به وسیله سایتوکاین IL-4 تمایز می یابند
سلولهای TH17: سایتوکاین های پیش برنده التهاب تولید شده در پاسخ به باکتری ها و قارچها باعث تحریک تکامل سلول های TH17 می شوند

26. شاخص تمایز سلولهای TCD4+ سایتوکاین های تولید شده توسط آنها است:
سلولهای Th1 سایتوکاینی به نام اینترفرون گاما IFN-γ تولید می کنند
سلولهای Th2 سایتوکاین های IL-4، IL-5 و IL-13 تولید می کنند
سلولهای Th17 سایتوکاین های IL-17 و IL-22 تولید می نمایند

28. تمایز سلولهای Th1
سلولهای Th1 در پاسخ به سایتوکاین IL-12 و IFN-γ تولید شده از دندریتیک سلها، ماکروفاژها و سلولهای NK طی پاسخ به عوامل درون سلولی ایجاد می شوند

30. عملکرد سلولهای Th1 فعال کردن ماکروفاژها برای بلعیدن و نابودی میکروبها
تحریک لنفوسیت های B برای تولید IgG

32. تمایز سلولهای Th2
در پاسخ به آنتی ژنهای کرم ها و آلرژنها و تولید سایتوکاین IL-4 توسط ائوزینوفیل ها و ماست سلها ایجاد می شوند

33. عملکرد سلولهای Th2
عملکرد خود را ازطریق تولید سایتوکاین های IL-4، IL-5 و IL-13 اعمال می کنند:
تحریک B سلها برای تولید IgE و IgG4
تحریک دگرانولاسیون ماست سلها
تحریک تولید ائوزینوفیل ها و فعال سازی آنها
افزایش حرکات دودی روده و ترشح مخاط از دستگاه تنفس
فعال سازی ماکروفاژها برای ترمیم بافتی

34. تمایز سلولهای Th17
سایتوکاین های پیش التهابی مانند IL-1، IL-6 و TGF-β در پاسخ نوتروفیل ها و ماکروفاژها به میکروب ها و قارچ ها باعث تمایز این سلولها می گردد.

35. عملکرد سلولهای Th17
با تولید سایتوکاین های IL-17 و IL-22 سبب فراخوانی لکوسیت ها به ویژه نوتروفیل ها به جایگاههای عفونت برای تخریب باکتری های برون سلولی و قارچ ها می شود

36. تمایز سلولهای TCD8+ به لنفوسیت های سلول کش
تمایز این سلولها در پاسخ به آنتی ژنهای ویروسی و باکتریهای درون سلولی عرضه شده با MHC-I توسط دندریتیک سلها صورت می گیرد
سلولهای TCD4+helper با تولید IFN-γ به طور مستقیم وتحریک APCها برای بیان بیشتر MHC-I تمایز سلولهای TCD8+ را پیش می برند

37. 6-1 Antigen presentation functions both in arming effector T cells and in triggering their effector functions to attack pathogen-infected cells

39. عملکرد اجرایی CTL
CTLهای CD8+ میکروبهای درون سلولی را بیشتر از طریق کشتن سلولهای آلوده از میان می برند
کشتن سلولی شامل شناسایی اختصاصی سلول هدف و رها کردن پروتئین هایی است که مرگ سلولی را بر می انگیزد

41. پروتئین های کشنده موجود در گرانول های CTL شامل پرفورین و گرآنزیم می باشند
یکی دیگر از سازوکارهای کشتن سلول هدف بیان مولکول القا کننده آپوپتوز به نام FasL (لیگاند Fas) می باشد که با اتصال به مولکول Fas بر سطح سلول هدف باعث مرگ آن می شود

43. تکامل سلولهای T خاطره ای

44. سلولهای T خاطره ای در یک فاز خاموش پس از حذف آنتی ژن باقی می مانند و پس از برخورد دوباره با آنتی ژن پاسخ های بزرگتر و سریعتر نسبت به سول بکر ایجاد می نمایند
تعداد سلولهای T خاطرهای اختصاصی یک آنتی ژن بیشتر از سلولهای بکر ویژه همان آنتی ژن است
پایداری سلولهای خاطره ای وابسته به سایتوکاین ها به ویژه IL-7 می باشد
سلولهای T خاطره ای از هر دو رده CD4 و CD8 به وجود می آیند