1. بی اختیاری ادرار

3. بی اختیاری ادراری:
تخمین زده می شود که بیش از 17 میلیون بزرگسال آمریکایی دچار بی اختیاری ادراری باشند که بیشتر آنان سندرم پرکاری مثانه را تجربه کرده اند و این امر باعث گردیده که این اختلال شایع تر از مواردی از قبیل دیابت یا زخم های گوارشی باشد.
حدود 50% افراد در مراکز بهزیستی و30-15 درصد زنان بالای 65 سال از بی اختیاری ادرار رنج می برند.

4. اختيار ادرار چگونه حفظ مي‌شود
اختيار ادرار، با ثبات ديواره مثانه و سلامت قسمت کف لگن و شاخه‌هاي عصبي که به مثانه مي‌رسند، حفظ مي‌شود. اختيار ادرار به تحرک، مهارت فردي و توانايي شناختي در واکنش به پرشدگي مثانه نيز نياز دارد. علت بي‌اختياري ادراري غالبا متعدد است ولي فقدان هر يک از اين مکانيسم‌ها مي‌تواند اختيار ادرار را مختل سازد.

5. با افزايش سن افراد، تغييرات حاصل در قسمت‌هاي تحتاني مجاري ادراري مي‌تواند احتمال بي‌اختياري ادراري را افزايش دهد. با افزايش سن ظرفيت مثانه و فشار انسداد پيشابراه کاهش مي‌يابد ولي در عين حال، حجم باقي مانده پس از ادرار و بيش‌فعالي عضله دترسور افزايش مي‌يابد.

6. بيماران با چه شکاياتي مراجعه مي‌کنند؟
بي‌اختياري مزمن ادرار بر اساس چگونگي بروز و علت آن طبقه‌بندي مي‌شود .بي‌اختيار استرسي به دليل ضعف عضلات کف لگن و گردن مثانه ايجاد مي‌شود و با چاقي، حاملگي، زايمان واژينال و هيسترکتومي در زنان و پروستاتکتومي در مردان مرتبط است. معمولا بيماران از خروج مقادير اندکي ادرار در هنگامي که به خود فشار مي‌آورند و عطسه يا سرفه مي‌کنند، شکايت دارند.

7. بر عکس، بيماران دچار بي‌اختياري فوريتي معمولا از خروج بي‌اختيار حجم زيادي از ادرار که به دليل انقباضات مهار نشده عضله دترسور رخ مي‌دهد، شکايت مي‌کنند. اين بيماران از تمايل شديد براي ادرار کردن (فوريت) که مي‌تواند با تکرار ادرار و ادرار شبانگاهي همراه باشد (سندرم مثانه بيش‌فعال) شکايت دارند. بي‌اختياري فوريتي مي‌تواند ايديوپاتيک، ثانويه به انسداد خروجي مثانه يا نوروپاتيک باشد.

8. طبقه بندی بی اختیاری ادرار بر اساس زمان استمرار مشکل:
الف- بی اختیاری ادرار گذرا: چنانچه سالمند داراي حداقل يك نشانه به صورت غير دايمي و گاهي اوقات از روز است در طبقه « در معرض مشکل» بي اختياري ادرار گذرا قرار مي گيرد. ب- بی اختیاری ادراری دایمی: چنانچه سالمند داراي حداقل يك نشانه به صورت هميشگي يا اكثر اوقات در روز است، در طبقه «مشكل» بي اختياري ادراري دايمي قرار مي گيرد.

10. هزینه های روانی-اجتماعی بی اختیاری ادراری نیز قابل توجه می باشند:
آشفتگی، از دست دادن اتکا به نفس و انزوای اجتماعی از جمله نتایج معمول بیماری هستند. بی اختیاری ادراری تمام گروه های سنی را تحت تأثیر قرار می دهداما در افراد مسن شایع تر است. بی اختیاری ادراری در افراد مسن اغلب توانایی آنان را در حفظ یک زندگی مستقل کاهش می دهد.این امر به وابستگی آنان بر پرستاران افزوده و گاهی اوقات منجر به نگهداری آنان در مؤسسات مختلف می شود. گرچه بی اختیاری ادراری پیامد طبیعی پیری محسوب نمی شود ، تغییرات مربوط به سن در دستگاه ادراری، افراد مسن را مستعد ابتلا به بی اختیاری می نماید.

11. اگرچه بی اختیاری ادراری غالبا" بعنوان یک اختلال در زنان مسن چندزا روی می دهد،اما در زنان جوان با سابقه ی تنها یک مورد زایمان هم بویژه در صورت داشتن فعالیت شدید و سنگین شایع است. سن، جنس، تعداد زایمان های قبلی مهبلی، عوامل خطر محسوب می شوند.

12. بيماران چگونه بايد ارزيابي شوند؟
پرسش در مورد اجابت مزاج مي‌تواند مفيد باشد چرا که ممکن است يبوست و زور زدن باعث تضعيف عضلات کف لگن شوند و بيمار را مستعد بي‌اختياري استرسي ادرار سازند. بي‌اختياري ادرار مي‌تواند متعاقب يبوست (سر ريز شدن) رخ دهد يا ممکن است حاکي از اختلال شناختي زمينه‌اي يا اختلال نورولوژيک باشد. مصرف مکرر نوشيدني‌هاي کافئين‌دار با افزايش خطر بي‌اختياري ادرار همراه است. سابقه طبي، سابقه زنان و مامايي و سابقه دارويي نيز ممکن است يک علت زمينه‌اي را آشکار سازند.

13. معاينه
ارزيابي شاخص توده بدن، تحرک و شناخت اهميت بسياري دارد. ممکن است معاينه شکم وجود يک مثانه متسع يا توده لگني را آشکار سازد. معاينه انگشتي رکتوم امکان ارزيابي اندازه پروستات را فراهم مي‌سازد و معاينه واژينال نيز مي‌تواند پرولاپس اعضاي لگني را آشکار نمايد.

14. انواع بی اختیاری:
1- بی اختیاری استرسی 2- بی اختیاری فوریتی 3- بی اختیاری رفلاکسی 4- بی اختیاری سرریزی 5-بی اختیاری درمانی 6- بی اختیاری کارکردی 7- بی اختیاری ترکیبی

15. بی اختیاری استرسی :
عبارتست از دفع غیر ارادی ادرار از طریق یک پیشابراه سالم در نتیجه ی عطسه ، سرفه یا تغییر وضعیت. این امر بیشتر زنانی را تحت تأثیر قرار می دهد که زایمان مهبلی داشته اند. در مردان بی اختیاری استرسی اغلب پس از برداشتن کامل پروستات در موارد سرطان پروستات مشاهده می شود. این نوع بی اختیاری ناشی از ضعف عضلات کف لگن و هیپر موبیلیتی سگمان وزیکویورترال است. ولی مکانیسم اسفنکتری، سالم و دست نخورده باقی می ماند، این نوع بی اختیاری ادراری با عکسبرداری رادیو لوژیک به راحتی قابل تشخیص است.

16. توصيه هايي براي Stress Incontinence
هر دو ساعت براي ادرار كردن به توالت برود.
در طول روز 6 تا 8 ليوان مايعات بنوشد.
بعد از ساعت 8 شب از نوشيدن مايعات خودداري كند.
لباس هاي آزاد و راحت بپوشد.
عضلات كف لگن را تقويت كند.
مثانه را تقويت كند.
اگر فرد چاق است، وزن خود را کاهش دهد.
در حین سرفه و یا عطسه عضلات کف لگن را منقبض کند.

18. بی اختیاری فوریتی:
عبارتست از دفع غیر ارادی ادرار همراه با فوریت شدید برای دفع ادرار به صورت غیر قابل کنترل. بیمار از نیاز به دفع ادرار آگاه است، اما نمی تواند به موقع خود را به توالت برساند. این نوع بی اختیاری ناشی از نا پایداری دترسور است و بقیه ی عناصر دخیل در بی اختیاری مانند اسفنکترها و آناتومی، طبیعی بوده و هیچگونه نوروپاتی هم وجود ندارد. نا پایداری اسفنکتری کمتر دیده می شود.

19. بی اختیاری رفلکسی:
عبارتست از دفع غیر ارادی ادرار در نتیجه ی هایپر رفلکسی یا در غیاب احساس طبیعی که معمولا" با دفع ادرار همراه است. این نوع معمولا" در بیماران با ضایعات نخاعی رخ می دهد زیرا آنها نه تنها کنترل واسطه ی عصبی موتور بر ماهیچه ی دتروسور را دارا نمی باشند، بلکه حس آگاهی نسبت به نیاز به دفع ادرار را نیز از دست داده اند.

20. توصيه هايي براي Urge Incontinence
براي داشتن آرامش تمرين كند. (تمرينات آرام سازي بخش بيماري هاي قلبي و عروقي)
از ورزش هاي سخت اجتناب كند.
قهوه، نوشابه هاي گازدار، غذاهاي پرادويه ميل نكند.
از بروز یبوست پیشگیری کند.

21. بی اختیاری سر ریزی:
به دفع غیر ارادی ادرار همراه با اتساع بیش از حد مثانه گفته می شود. علیرغم دفع مکرر ادرار، عدم توانایی تخلیه ی کامل مثانه منجر به بروز اتساع بیش از حد در آن می شود. وضعیت های غیر طبیعی عصبی (مانند ضایعات طناب نخاعی) یا عوامل مسدود کننده ی جریان خروجی ادرار (مانند تومورها، تنگی ها یا رشد غده ی پروستات) می توانند باعث بی اختیاری سر ریزی بشوند.

23. توصيه هايي براي Overflow Incontinence
در اين حالت سالمند، علائم انسدادی و احساس باقی ماندن ادرار دارد. شب ها معمولاً براي ادرار كردن از خواب بيدار مي شود، جریان ادرار ضعیف است يا حين ادرار كردن قطع و دوباره وصل مي شود و سالمند نیاز به زور زدن برای ادرار کردن دارد، اين حالت بيشتر در مردها ديده مي شود.
در طول روز 6 تا 8 ليوان مايعات بنوشد.
بعد از ساعت 8 شب از نوشيدن مايعات خودداري كند (تقریبا سه ساعت قبل از خواب) .
در زمان ادرار كردن عضلات شكم را سفت كند. سپس به آرامي با دست زير شكم را به سمت پايين فشار دهد. اين فشار به مثانه منتقل شده و به تخليه ادرار كمك مي كند.

24. بی اختیاری درمانی:
نوعی بی اختیاری دفع ادرار است که در اثر عوامل درمانی خارجی و بخصوص داروها بروز می نماید. مثلا" آلفا آدرنرژیک ها که برای کاهش فشار خون استفاده می شوند موجب بروز این نوع بی اختیاری می شود. در برخی اشخاص که دارای دستگاه ادراری سالم هستند، این موارد تأثیرات بدی بر گیرنده های آلفا می گذارد که مسئول ایجاد فشار در هنگام بسته شدن گردن مثانه هستند، بنابراین با کمترین افزایش فشار داخل شکمی شلی گردن مثانه به حدی می رسد که ادرار به طور غیر ارادی دفع می گردد و لذا این حالت خود را شبیه به بی اختیاری استرسی جلوه گر می سازد، به محض قطع دارو دفع بی اختیاری ادرار نیز برطرف می شود.

25. بی اختیاری کارکردی:
به مواردی گفته می شود که در آن کارکرد دستگاه ادراری تحتانی طبیعی است، اما عوامل دیگری نظیر اختلال شناختی شدید موجب می شوند که بیمار نتواند نیاز برای دفع ادرار را درک کند(مانند دمانس آلزایمر) یا بدلیل اختلالات فیزیکی نتواند خود را به هنگام دفع ادرار به موقع به توالت برساند.

26. بی اختیاری ترکیبی:
این نوع بی اختیاری معمولا" شامل توأم شدن بی اختیاری استرسی و بی اختیاری فوریتی است

27. بررسی و یافته های تشخیصی
پس از مواجهه با بی اختیاری ، اطلاع کامل از سابقه ی بیمار ضروری خواهد بود. بایستی از جزئیات مشکل و داروهای مصرفی مطلع شد. سابقه ی دفع ادرار بیمار، نوشتار میزان مایع مصرفی و ادرار دفع شده و انجام آزمون های کنار بستر(حجم ادرار باقیمانده، مانورهای فشاری) می توانند به تشخیص نوع بی اختیاری کمک کنند. تجزیه و تحلیل کشت ادرار برای شناسایی عفونت انجام می گیرد.
اگر علت زمینه ای با موفقیت درمان شود والگوی دفع ادرار بیمار به حالت طبیعی بازگردد، بی اختیاری ادراری ممکن است گذرا یا برگشت پذیر باشد.

28. بيماران چگونه بايد بررسي شوند؟
بررسي‌هاي پايه
آزمايش ادرار، اندازه‌گيري حجم باقيمانده بعد از ادرار کردن و تکميل يادداشت‌هاي روزانه مربوط به تخليه مثانه براي همه بيماراني که با بي‌اختياري ادرار مراجعه مي‌کنند ضرورت دارد. آزمايش ادرار مي‌تواند جهت کشف يا رد احتمال عفونت ادرار مورد استفاده واقع شود. ناهنجاري‌هايي نظير وجود پروتئين، خون يا قند در ادرار به بررسي‌هاي بيشتر و يا شايد ارجاع به متخصص نياز داشته باشند. حجم باقي مانده بعد از ادرار کردن را مي‌توان با يک دستگاه سونوگرافي قابل حمل اندازه‌گيري کرد. به طور معمول، حجم بالاتر از 100 ميلي‌ليتر غير طبيعي در نظر گرفته مي‌شود و نشانه‌اي از تخليه ناکافي مثانه و انسداد زمينه‌اي خروجي مثانه خواهد بود.

29. تقاضا از بيمار جهت تکميل يادداشت‌هاي روزانه مربوط به تخليه مثانه با ثبت جزئيات مربوط به دريافت مايعات، حجم‌ها و دفعات ادرار کردن مي‌تواند به تعيين علت بي‌اختياري ادرار کمک کند. رهنمود‌هاي موسسه ملي تعالي باليني و سلامت (NICE) بيان مي‌کند که يادداشت‌هاي روزانه مربوط به تخليه مثانه بايد طي يک دوره حداقل سه روزه تکميل شوند.

30. بررسي‌هاي تخصصي: آزمون‌هاي اوروديناميک
از آنجا که بي‌اختياري ادراري را مي‌توان اغلب صرفا بر اساس شرح حال، معاينه و بررسي‌هاي پايه‌اي طبقه‌بندي کرد، آزمون‌هاي اوروديناميک براي همه بيماران مناسب نخواهند بود. آزمون‌هاي اوروديناميک قبل از انجام درمان محافظه‌کارانه توصيه نمي‌شوند، ولي ممکن است توسط اورولوژيست يا متخصص زنان قبل از انجام جراحي براي بي‌اختياري استرسي ادرار درخواست شوند.

31. درمان طبی:
درمان بی اختیاری ادرار به عوامل زمینه ساز بستگی دارد. درمان بی اختیاری ادراری ممکن است به صورت رفتار درمانی، دارو درمانی یا درمان جراحی باشد.

32. رفتار درمانی :
همیشه به عنوان اولین انتخاب در جهت رفع بی اختیاری محسوب می شود. ورزش های ماهیچه کف لگن(PME )اساس رفتار درمانی برای تصحیح اختلالاتی از قبیل بی اختیاری های استرسی، فوریتی و ترکیبی می باشد. سایر برنامه ها شامل:
1- سامان دهی مایعات
2- تکرار ادرار استاندارد شده:
الف- دفع ادرار زمان بندی شده
ب- دفع سریع ادرار
3- ورزش های احتباسی هرمی مهبلی
4- تنظیم عصبی

33. درمان دارویی:
مواد آنتی کولینرژیک ها انقباض مثانه را مهار می کنند و دسته ی اول دارویی برای بی اختیاری فوریتی محسوب می شوند.
بی اختیاری استرسی را می توان با استفاده از سولفات پسودوافدرین (سودافد) درمان کرد. این دارو بر روی گیرنده های آلفا آدرنرژیک اثر کرده، منجر به احتباس ادراری می شود. این دارو در مردان مبتلا به بزرگی پروستات باید با احتیاط مصرف شود.

34. درمان جراحی:
برای بیمارانی که بی اختیاری ادراری در آنان با اقدمات رفتاری و دارویی درمان نمی شود،ممکن است مداخله جراحی ضروری باشد. انتخاب روش جراحی به مشکل آناتومی و فیزیولوژی زمینه ای بستگی دارد.

35. الف- اسفنکترتومی:
در آقایان مبتلا به هیپر رفلکسی اسپاستیک مثانه این عمل جهت جلوگیری از تخریب سیستم ادراری فوقانی انجام می شود، سپس با کاندوم کاتتر، ادرار تخلیه می شود.

36. ب- افزایش حجم مثانه( بزرگ کردن مثانه):
در بیماران با ظرفیت مثانه کم ناشی از هیپر تروفی مزمن یا تغییرات دیواره ی مثانه، می توان با استفاده از سگمان روده ای حجم مثانه را افزایش داد. در این حالت اسفنکتر ادراری بیمار،باید کفایت لازم را داشته باشد.

37. ج-اسفنکتر مصنوعی:
در بیماران دچار صدمه ی اسفنکتری شدید با فشار پایین و ظرفیت زیاد مثانه، می توان از اسفنکتر مصنوعی در آقایان دور مجرای بولبر کار گذاشته می شود.دو نوع اسفنکتر مصنوعی عبارتند از: کاف اطراف پیشابراهی(PERIURETHRAL CUFF) وپمپ باد کننده ی کاف (CUFF INFLATION PUMP

38. برای درمان زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی می توان از ترمیم مهبلی قدامی، آویزان ساختن خلف عانه ای یا سوزنی برای باز سازی موقعیت پیشابراه استفاده استفاده کرد.
در مردانی که دچار بی اختیاری سرریزی و استرسی می باشند ممکن است از طریق یک برش درون پیش آبراهی نشانه های بزرگی غده ی پروستات را بر طرف کرد.

39. مراقبت پرستاری:
اساس مراقبت پرستاری بر این اصل استوار است که بی اختیاری ادراری به صورت اجتناب ناپذیر وابسته به بیماری یا پیری نبوده و معمولا بر گشت پذیر و قابل درمان است. مداخلات پرستاری بر مبنای درمان های انجام شده صورت می گیرد.

40. احتباس ادراری عبارت است از عدم توانایی تخلیه کامل مثانه، در حین تلاش برای ادرار. احتباس ادراری مزمن اغلب منجر به بی اختیاری سرریزی می شود که علت آن فشار ادرار باقیمانده در مثانه می باشد. در افراد بزرگسال کمتر از60 سال با هربار دفع ادرار، تخلیه کامل مثانه باید صورت گیرد. در افراد بالای 60 سال، به علت کاهش قدرت انقباضی ماهیچه دتروسور، پس از هر بار دفع ادرار، 50 تا 100 میلی لیتر ادرار در مثانه باقی می ماند.

41. احتباس ادراری پس از عمل جراحی در هر بیماری می تواند بروز نماید
احتباس ادراری پس از عمل جراحی در هر بیماری می تواند بروز نماید. این امر بخصوص در بیمارانی که در نواحی پرینه و مقعد مورد جراحی واقع شده اند مشاهده می شود زیرا اسنفگترها ی این نواحی درعکس- العمل نسبت به جراحی دچار انقباض می شوند. بیهوشی عمومی باعث کاهش تحلیک عصبی مثانه گردیده و منجر به سرکوبی حس فوریت دفع ادرار خواهد شد و تخلیه کامل مثانه را مختل می سازد.

42. پاتوفیزیولوژی
احتباس ادراری ممکن است ناشی از دیابت، بزرگی پروستات، موارد آسیبی پیشابراهی ( عفونت، تومور، سنگ ها)، ضربه (جراحات لگنی)، بارداری، اختلالات عصبی از قبیل سکته مغزی، آسیب های نخاعی، اسکلروز متعدد یا بیماری پارکینسون باشد.
برخی از داروها یا از طریق جلوگیری از انقباض مثانه ( آنتی کولینرژیک ها[سولفات آتروپین، دی سیکلومین] ، مواد ضد انقباض [اکسی بوتینین کلرید،؛ بلادونا] و داروهای ضد افسردگی های سه حلقه ای [ایمیپرامین، دوکسپین]) یا افزایش مقاومت خروجی مثانه (آلفاآدرنرژیک ها[سولفات افدرین، پسودوافدرین]) باعث احتباس ادراری می شوند.

43. عوارض
احتباس ادراری، می تواند منجر به عفونت مزمن شود. عفونت هایی که بهبود نمی یابند، بیمار را به سنگ، پیلونفریت وعفونت خون مبتلا می کنند. در صورت باقی ماندن حجم زیاد ادرار، کلیه قادر به فعالیت مناسب نبوده و هیدرونفروز ایجاد می شود. علاوه بر این نشت ادرار می تواند باعث آسیب پوستی در ناحیه پرینه شود، بخصوص در مواردی که معیارهای بهداشتی در نظر گرفته نشوند.

44. راه هاي تقويت عضلات كف لگن
راه هاي تقويت عضلات كف لگن
تمرين اول : هر بار كه براي ادرار كردن به توالت مي رود، چندين بار به طور ارادي، دفع ادرار را شروع و قطع كند. تمرين دوم : ناحية مقعد را سفت كند، مانند حالتي كه مي خواهد مانع دفع مدفوع شود و اين حالت را براي مدت 5 ثانيه حفظ نموده و بعد رها كند. در طول انقباض، نفس خود را حبس نكند. اين كار را چندين بار در طول روز انجام دهد. تكرار تمرين بايد در حدي باشد كه خسته نشود. اين تمرين را می تواند در حالت ايستاده، نشسته و يا خوابيده انجام دهد.

45. - در همه انواع بي اختياري ادرار، از ورزش هاي سخت اجتناب نموده و غذاهاي پر ادويه مصرف نکند.
- بهتر است به جای مصرف مقدار زیاد مایع در یک نوبت، مقادیر کم مایعات، در نوبت های بیشتر و به فواصل کوتاه در طول روز مصرف شود.
- در افرادی که ادم اندام تحتانی دارند، بالا نگه داشتن پاها در غروب باعث کاهش شب ادراری می شود.
- اگر فرد دچار آلزایمر است، باید هر سه ساعت به او یادآوری کرد که به دستشویی برود.

46. مراقبت پرستاری
شیوه های برخورد برای پیشگیری ازاتساع بیش ازحد مثانه و درمان عفونت یا رفع انسداد طرح ریزی شده اند. با این حال، بسیاری از مشکلات را می توان با ارزیابی دقیق و اقدامات مناسب پرستاری پیشگیری نمود. پرستار باید توضیح دهد که چرا دفع طبیعی ادرار انجام نمی گیرد وبا دقت، دفع ادراررا اندازه گیری کند. همچنین پرستار باید درباره ماهیت موقتی احتباس ادرار ودرمان موفقیت آمیز آن به بیمار اطمینان خاطر دهد.

47. بهبود تخلیه طبیعی ادرار
معیارهای پرستاری در راستای تشویق بیمار به دفع ادرار شامل مواردی است از جمله: حفظ حریم، ایجاد محیط مناسب وقراردادن بیمار دروضعیت راحت تا قادر به دفع باشد و کمک به بیمار در جهت استفاده از دستشویی یا صندلی های مخصوص بجای استفاده از لگن، استفاده از گرما برای شل شدن اسنفگترها(از جمله، حمام نشیمنگاهی، کمپرس گرم در ناحیه پرینه، دوش)، دادن چای گرم به بیمار و تشویق و اطمینان بخشیدن به وی می باشد.

48. روش های تحریکی ساده از جمله باز کردن شیر آب در هنگام دفع ادرار، ممکن است کاربرد داشته باشد. از جمله سایر روش های تحریکی می توان از ریختن آب بر روی شکم ویا ناحیه داخلی ران ویا دق کردن روی ناحیه عانه و فرو بردن دست های بیمار در آب گرم نام برد. ممکن است برای شروع دفع ادرار استفاده از ترکیبی از این روش ها ضروری باشد.

49. بعد از عمل یا زایمان، درد در ناحیه میان دو راهی، دفع ادرار را مشکل می سازد، بنابر این لازم است مسکن تجویز شده توسط بیمار مصرف شود.
هنگامی که بیمار قادر به دفع ادرار نباشد، برای جلوگیری از اتساع بیش از حد مثانه، از کاتتراسیون استفاده می شود. در مواردی که انسداد به علت بزرگی غده پروستات باشد، کوشش در جهت کاتتراسیون ( توسط متخصص مجاری ادراری ) ممکن است موفقیت آمیز نباشد که در این حال، باید برای بیمار کاتتر فوق عانه گذاشته شود ( کاتتر از طریق یک برش شکمی کوچک داخل مثانه قرار می گیرد). در بیمارانی که قادر به دفع ادرارنباشند، پس از برقراری جریان تخلیه ادرار، باید آموزش مجدد مثانه آغاز شود.

50. چه کسي بايد فورا به متخصص ارجاع شود؟
اغلب بيماران در خلال مراقبت‌هاي اوليه با همکاري نزديک ميان پزشکان عمومي، پرستاران متخصص در زمينه کنترل ادرار و گروه‌هاي پرستاري منطقه‌اي قابل درمان هستند. يافته‌هاي حاکي از «علايم هشدار» که نيازمند ارجاع فوري هستند عبارتند از مثانه قابل لمس در هنگام معاينه شکم بعد از ادرار کردن، توده مشکوک منشاء گرفته از لگن يا مجاري ادراري، هماچوري ميکروسکوپي يا قابل رويت يا پرولاپس علامت‌دار واژن که در مدخل واژن يا زير آن قابل رويت باشد.

51. Urodynamic Testing
When diagnostic uncertainty may affect therapy and when empiric therapy has failed and other approaches would be tried.

54. راه هاي تقويت عضلات كف لگن
راه هاي تقويت عضلات كف لگن
تمرين اول : هر بار كه براي ادرار كردن به توالت مي رود، چندين بار به طور ارادي، دفع ادرار را شروع و قطع كند. تمرين دوم : ناحية مقعد را سفت كند، مانند حالتي كه مي خواهد مانع دفع مدفوع شود و اين حالت را براي مدت 5 ثانيه حفظ نموده و بعد رها كند. در طول انقباض، نفس خود را حبس نكند. اين كار را چندين بار در طول روز انجام دهد. تكرار تمرين بايد در حدي باشد كه خسته نشود. اين تمرين را می تواند در حالت ايستاده، نشسته و يا خوابيده انجام دهد.

55. - در همه انواع بي اختياري ادرار، از ورزش هاي سخت اجتناب نموده و غذاهاي پر ادويه مصرف نکند.
- بهتر است به جای مصرف مقدار زیاد مایع در یک نوبت، مقادیر کم مایعات، در نوبت های بیشتر و به فواصل کوتاه در طول روز مصرف شود.
- در افرادی که ادم اندام تحتانی دارند، بالا نگه داشتن پاها در غروب باعث کاهش شب ادراری می شود.
- اگر فرد دچار آلزایمر است، باید هر سه ساعت به او یادآوری کرد که به دستشویی برود.