1. مراقبت هاي پرستاري در جراحي نوزادان ناهنجاري هاي مادرزادي
ارائه دهنده: روح انگيز محمدي
كارشناس ارشد آموزش پرستاري

2. ناهنجاري هاي آنوركتال
اين ناهنجاري ها از شايعترين ناهنجاري هاي مادرزادي مي باشند كه به ميزان يك مورد در هر تولد مي باشند.

3. اين ناهنجاري به صورت هاي زير ديده مي شود:
تنگي و آترزي ركتوم Rectal atresia and stenosis و هنگامي ايجاد مي شود كه سوراخ مقعد به نظر طبيعي است و گودي مياني بين دو بخش عضله گلوتئال موجود است ولي نوزاد به سختي قادر به دفع مكونيوم مي باشد.
در اين حالت معمولا هيچ ارتباطي بين ركتوم و سيستم ادراري وجود ندارد.
اين نقص ممكن است تا انتهاي دوره شيرخوارگي مشخص نشود و معمولا مبتلايان تاريخچه اي از اشكال در دفع مدفوع و نفخ شكم و مدفوع نواری شكل را دارند.

4. كلوآكاي ثابت Persistent cloaca:
كلوآكاي ثابت ناهنجاري است كه در آن ركتوم، واژن و مجراي ادرار از طريق يك مجراي مشترك به ناحيه پرينه راه يافته و در آنجا تخليه مي شوند.

5. مقعد بسته:
نوعي از ناهنجاري است كه سوراخ مقعد بطور مشخص باز نمي باشد و غالبا توسط فيستولي ناحيه ركتوم با پرينه و يا سيستم ادراري و تناسلي ارتباط دارد.

6. پاتوفيزيولوژي:
تكامل سيستم هاي ادراري، تناسلي و ركتال در هفته هاي اول زندگي رويان از طريق كانال مشتركي به نام كلوآكا صورت مي گيرد. در هفته ششم زندگي جنيني كلوآكا به دو بخش قدامي و خلفي تقسيم مي شود و سيستم ادراري و ركتوم بصورت جداگانه در مي آيند. وقفه در اين روند تكاملي منجر به بروز اين ناهنجاري مي شود.

7. علائم باليني: در بررسي نوزاد فاقد سوراخ مقعد مي باشد. نفخ شكم، استفراغ
عدم دفع مكونيوم و يا وجود مكونيوم در ادرار و يا ناحيه پرينه
جهت ازريابي بيشتر ناهنجاري هاي آناتومي در شيرخوار سونوگرافي شكم و لگن انجام مي شود.

8. تدابير درماني: درمان شامل مداخلات جراحي فوري مي باشد.
ابتدا وضعيت نوزاد را تثبيت مي كنيم و براي انجام ارزيابي هاي بيشتر NPO مي گردد.
مايعات وريدي جهت حفظ قند خون و برقراري تعادل مايعات و الكتروليت ها شروع مي شود.
امروزه جراحان توصيه مي كنند عمل جراحي تا 24 ساعت به تعويق انداخته شود تا در اين فرصت وجود فيستول يا ساير آنومالي هاي احتمالي مورد ارزيابي احتمالي قرار گيرند.

9. تدابير پرستاري
نوزادان داراي فيستول ناحيه پرينه تحت عمل جراحي آنوپلاستي قرار مي گيرند.
تغذيه بعد از عمل جراحي ترميمي براي كاهش يبوست با شير مادر شروع مي شود.
در نوزادان با آنومالي هاي كلوآكا، فيستول ركتواورترال پروستاتيك و فيستول وستيبولار جهت كاهش آلودگي بخش ديستال مقعد با مدفوع و در نوزادان با فيستول اوروكتال در جهت كاهش عفونت هاي ادراري نياز به تعبيه ي كلستومي در ناحيه كولون نزولي مي باشد.

10. تدابير پرستاري:
تشخيص ناهنجاري با بررسي دقيق نوزاد، عدم دفع مكونيوم ظرف 24 ساعت اول پس از تولد و يا مشاهده مكونيوم در محل ديگري به غير از ناحيه مقعد مشكوك است و نياز به بررسي دقيق تري دارد.

11. مراقبت هاي قبل از عمل شامل:
ارزيابي تشخيصي
كاهش فشار دستگاه گوارش و برقراري مايعات وريدي مي باشد.

12. مراقبت هاي پس از عمل شامل:
در صورت وجود كلستومي مراقبت از پوست ناحيه استوما
كنترل درد پس از عمل جراحي
مايع درماني وريدي و تجويز آنتي بيوتيك ها مي باشد
در صورت جراحي آنوپلاستي مراقبت در رابطه با بهبود ناحيه عمل و پيشگيري از بروز عوارض مي باشد.
در صورت وجود كلستومي پرستار بايد قبل از عمل والدين را آماده نمايد و نحوه مراقبت از كلستومي را به آنان آموزش دهد.

13. آمفالوسل:
ناهنجاري است كه به علت نارسايي در بهم پيوستگي ديواره هاي جانبي شكم روي مي دهد.
در نتيجه روده ها نمي توانند بين هفته هاي جنيني بطور كامل به درون شكم باز گردند و موجب بيرون زدن احشاء شكمي از طريق حلقه نافي مي شود.
معمولا لايه شفافي از صفاق آمفالوسل را مي پوشاند.

14. ساك آمفالوسل مي تواند بخش كوچكي از روده و يا اكثريت روده به همراه ساير احشاء شكمي نظير كبد را درون خود جاي دهد.
آمفالوسل كوچك ممكن است در بدو تولد اغماض شود و سپس بصورت يك برآمدگي در طناب نافي مشخص شود.
بنابراين ضرورت دارد يك طناب نافي بزرگ را قبل از گيره زدن از نظر آمفالوسل بررسي كرد چون موجب جلوگيري از آسيب رسيدن به بافت روده مي شود.
با سونوگرافي قبل از تولد اين ناهنجاري تشخيص داده مي شود.

15. تدابير درماني: درمان طبي اوليه جهت تثبيت وضعيت نوزاد انجام مي شود.
براي پيشگيري از خشكي، از دست دادن مايعات و حفظ درجه حرارت بدن در اولين اقدام پس از تولد محتويات شكم و غشاي آن با گازهاي آغشته به نرمال سالين و پوشش پلاستيكي بطور شل پوشانده شود.
مايعات وريدي و آنتي بيوتيك ها تجويز شده و نوزاد از نظر ساير آنومالي ها مورد ارزيابي قرار مي گيرد.

16. عمل جراحي با هدف بستن آمفالوسل در ادامه درمان طبي اوليه انجام مي شود كه شامل برگرداندن محتويات داخل ساك به درون حفره شكمي مي باشد.
در مواردي كه اندازه آمفالوسل بسيار بزرگ بوده و يا حفره شكم فاقد فضاي كافي براي برگرداندن محتويات ساك باشد، درمان در چندين مرحله انجام مي شود.
در مرحله اول پس از برداشتن ساك كيسه اي از جنس سيلاستيك را به لبه هاي پوست بخيه مي زنند و سيلويي را در روي شكم تعبيه مي كنند و سپس با اتصال قسمت بالاي سيلو از سقف انكوباتور ديواره سيلو را بتدريج تحت كشش قرار مي دهند.
از پمادهاي آنتي بيوتيك براي پيشگيري از عفونت موضعي روي سيلو و خطوط بخيه استفاده مي شود.
طي روزهاي 7-10 نوزاد را به اتاق عمل مي برند و سيلو را برمي دارند و سپس فاشيا و پوست شكم را بخيه مي زنند.

17. تدابير پرستاري:
عفونت به عنوان عامل تهديد آميز دائم در اين نوزادان قبل از عمل جراحي محسوب مي شود.
مراقبت از ساك آمفالوسل و پيشگيري از صدمه و آسيب رسيدن به آن از نكات مهم پرستاري است.
پوشاندن ساك جهت جلوگيري از اتلاف مايعات و تنظيم درجه حرارت نوزاد ضروري است.
پيش از عمل جراحي با قرار دادن سوند معده دستگاه گوارش تخليه شده و از فشار روده ها كاسته شود.
حمايت از والدين و توضيح مختصري از نقص به آنها ضروري است.

18. مراقبت هاي پس از عمل جراحي شامل:
كنترل علائم حياتي
كنترل علائم مربوط به عوارض و بررسي فعاليت روده ها
انجام تغذيه وريدي
شروع تغذيه خوراكي بستگي به وضعيت روده ها دارد.
گاهي اوقات برگشت عملكرد طبيعي روده ها از چند روز تا چند هفته زمان مي برد.
در صورت به تعويق افتادن تغذيه دهاني توجه به محركات دهاني ضروري است.

19. فتق ديافراگماتيك Diaphragmatic Hernia
عدم تشكيل ديافراگم بطور كامل موجب مي گردد تا روده ها و احشاي شكمي ديگر مانند كبد وارد فضاي قفسه سينه شده و ريه ها را تحت فشار قرار دهند.
رشد ريه در طرف مبتلا متوقف شده و ريه طرف مقابل نيز با درجات كمتر تحت تاثير قرار مي گيرد.
شيوع اين نوع فتق 3 به ازاي هر 3300 تولد مي باشد.
كاهش مرگ و مير اين نقص جدي، در گرو تشخيص زود هنگام و درمان تهاجمي است.

20. تظاهرات باليني: شايعترين علامت ديسترس تنفسي حاد در نوزادان است.
ورود هوا به روده ها پس از تولد موجب افزايش اختلال تنفسي مي شود.
اين شيرخواران دچار تنگي نفس و سيانوز مي باشند.
شكم آنها ناوي شكل يا اسكافوئيد مي باشد.
بازده قلبي مختل شده و شيرخوار علائم و نشانه هاي شوك را نشان مي دهد.
فتق ديافراگمي در دوران جنيني قابل تشخيص مي باشد كه اين مساله كمك زيادي به انجام مداخلات سريع در مرحله حاد و افزايش شانس بقاي نوزاد مي كند.

21. تدابير درماني:
جراحي درون رحمي: شناسايي بيماري در دوره جنيني و توسعه روش هاي جراحي امكان ترميم اين ناهنجاري را در دوران جنيني مطرح ساخته است.
هر چند كه اين روش از ترميم در اغلب موارد به دليل وجود آنومالي هاي محدود كننده ي رشد جنيني ريه و زايمان زود رس ناموفق بوده است.
امروزه ترميم داخل رحمي فتق صرفا زماني انجام مي گيرد كه كبد وارد قفسه سينه شده باشد و سن جنيني كمتر از 26 هفته بوده و نسبت ريه و سر مناسب باشد.
درمان پس از تولد نيازمند حمايت هاي فوري تنفسي مي باشد كه شامل:
لوله گذاري ناي و كاهش فشار روده و معده با گذاشتن NGTمي باشد.

22. در زمان تولد تهويه با ماسك منع مي شود كه براي پيشگيري از ورود هوا به روده ها و معده است.
شيرخوار بايد در حالتي قرار داده شود كه سر و سينه بالاتر از شكم قرار گيرد.
در نوزادان با ديسترس تنفسي خفيف اكسيژن از طريق هود داده مي شود.
نوزاد NPO مي شود و مايعات از طريق وريد شروع مي شود.
توجه به تنظيم درجه حرارت نوزاد و برآوردن نيازهاي تغذيه اي در مرحله حاد مهم مي باشد.
درمان سنتي انجام عمل جراحي سريع مي باشد كه طي آن احشاء شكمي به درون شكم بازگردانده شده و نقص ديافراگم ترميم مي گردد.

23. تدابير پرستاري:
مسئوليت مهم پرستار بررسي و شناخت نوزاد مبتلا در بدو تولد است.
نوزادي كه در هنگام تولد ديسترس تنفسي داشته و به احيا پاسخ نمي دهد بايد از نظر وجود اين اختلال ارزيابي شود.
لوله گذاري بلافاصله پس از تولد جهت پيشگيري از تجمع بيشتر هوا در معده و روده ها و جلوگيري از ايجاد اختلال تنفسي مجدد ضروري است.

24. مراقبت قبل از عمل جراحي شامل:
شناسايي سريع
احيا و تثبيت وضعيت نوزاد به همراه حمايت تهويه اي
كنترل گازهاي خوني
برقراري مايع درماني
وضعيت نوزاد بايد به طرف مبتلا باشد
با قرار دادن سوند در داخل معده از فشار آن كاسته شود

25. مراقبت هاي بعد از عمل شامل:
مشاهده دقيق علائم ديسترس تنفسي
كنترل علائم حياتي
برقراري تعادل مايعات و الكتروليت ها
كنترل درد و كاستن استرس و تحريك نوزاد از مراقبت هاي ديگر پرستاري است.
وضعيت نوزاد بايد به طرف سالم باشد
به دليل ماهيت جدي بيماري و درمان سريع والدين نياز شديد به حمايت و آموزش در رابطه با مراقبت هاي پس از عمل جراحي دارند.

26. اكستروفي مثانه
يك نقص شديد سيستم ادراري تناسلي است كه با باز بودن مثانه در سطح ديواره شكم، نارسايي در تشكيل مجراي ادرار و جداشدگي استخوان لگن مشخص مي شود.
شيوع اكستروفي مثانه 1 در هر تولد است.
در پسران شايع تر از دختران مي باشد.

27. پاتوفيزيولوژي:
اكستروفي ناشي از نقص تكامل ديواره شكم و ساختمان هاي زيرين از جمله ديواره قدامي مثانه است. در نتيجه سيستم ادراري تحتاني در معرض ديد قرار گرفته است.

28. علائم باليني: مثانه بصورت قرمز روشن در ديواره شكم قابل رويت است.
ريزش مداوم ادرار از مجاري حالب نيز ديده مي شود كه همراه با استشمام بوي نامطبوع مي باشد.
پوست اطراف نقص نيز حساس شده و مستعد عفونت مي شود.
در جنس مذكر اختلال غالبا توام با اپيسپادياس مي باشد.
ممكن است با عيوب ديگري نظير نهان بيضگي و فتق اينگواينال همراه باشد.
در زنان ممكن است كليتوريس دو شاخه، فقدان واژن و جدا شدگي كامل لبها در ناحيه ژنيتال رويت شود.

29. تدابير درماني: اهداف درماني شامل: حفظ فعاليت كليه
دسترسي به كنترل ادرار
ترميم در راستاي كنترل مسائل رواني
پيشگيري از عفونت سيستم ادراري و حفظ ژنيتال خارجي مناسب توام با دفع ارادي و فعاليت جنسي مناسب مي باشد.
ترميم كاملا پيچيده بوده و نيازمند چندين مرحله جراحي همراه با كنترل مداوم سيستم ادراري مي باشد.
مثانه در دوران نوزادي و ترجيحا طي روزهاي اول و دوم زندگي بسته مي شود.
پيش از ترميم، سطح مثانه توسط پوشش پلاستيكي يا پانسمان نازك شفاف بدون استفاده از چسب كاملا پوشانده مي شود.

30. تدابير پرستاري:
يكي از مسائل رايج در اين بيماران ظاهر ناهنجار آنان مي باشد.
والدين بدليل تنش عاطفي ناشي از نقص به سختي مسئوليت طولاني مراقبت را بر عهده ميگيرند.
پرستار بايد والدين را حمايت نموده و آگاهي هاي مورد نياز در مورد نحوه مراقبت و پيامد بيماري را به آنان بدهد.

31. مراقبت هاي پرستاري قبل از عمل شامل:
رعايت بهداشت ناحيه مثانه جهت پيشگيري از عفونت و زخم پوست اطراف مي باشد.
جهت جلوگيري از چسبندگي دياپر به مخاط مثانه، قسمت باز با يك پانسمان استريل غير چسبنده بايد پوشانده شود.
براي حفاظت پوست اطراف از پماد استفاده مي شود.
جهت گرفت نمونه ادرار از نوزاد، از طريق آسپيره كردن مستقيم ادرار از داخل مثانه توسط سرنگ يا قطره چكان نمونه گرفته مي شود.
ساير مراقبت ها مشابه ديگر جراحي هاي بزرگ شكمي است.

32. مراقبت پس از عمل نيز شامل:
مراقبت از ناحيه عمل
كنترل دقيق بازده ادراري مثانه و سوندهاي درناژ حالبها

33. آترزي مري esophageal atresia
آترزي مري ناهنجاري است كه در آن مري و ناي بصورت دو مجراي مستقل شكل نگرفته اند.
شيوع آن به ميزان يك نوزاد در هر نوزاد زنده مي باشد.
ميزان بروز آن در هر دو جنس يكسان است.

34. آترزي مري
وزن هنگام تولد نوزاد به ميزان قابل توجهي كمتر از حد ميانگين است.
تولد زود رس در اين نوزادان شيوع بالايي دارد.
سابقه پلي هيدرآمنيوس نيز در مادران اين نوزادان شايع است.
اين ناهنجاري ممكن است به تنهايي و يا توام با ساير آنومالي هاي مادرزادي نظير آنومالي هاي قلبي و مهره اي و ... همراه باشد.

35. آترزي مري
آترزي مري و فيستول مري به ناي ناهنجاري شايعي است كه مري مانند يك مجراي واحد شكل نگرفته و ناي و مري بصورت دو مجراي مستقل از يكديگر نيستند.
تقريبا 50 درصد از موارد آترزي مري/ ناي با نقايص مهره اي، مقعد بسته، فيستول مري به ناي و ديسپلازي راديال و كليه همراه است يا با نقايص مهره اي، مقعدي، قلبي، ناي، مري، كليه و اندام همراه است.
ناهنجاري هاي قلبي شايعترين اختلال در آترزي مري مي باشد.

36. پاتوفيزيولوژي: مري از اولين بخش روده جنيني ساخته مي شود.
طي هفته 4-5 زندگي جنيني بخش ابتدايي روده بطور طولي تقسيم مي شود.
و هر يك از اين قسمت ها دو كانال موازي ناي و مري را تشكيل مي دهند كه صرفا در ناحيه حنجره با هم ارتباط دارند.
نا هنجاري هاي مري و ناي مربوط به جداشدگي معيوب ويا رشد مختل سلولي در جريان تكامل جنيني مي باشد.

37. علائم بالینی
در هنگام تولد، نوزادان داراي بزاق كف آلود در دهان و بيني، آبريزش از دهان، چوكينگ و سرفه از نظر ابتلا به آترزي مري مشكوك تلقي مي شوند.
در صورت تغذيه، نوزاد ممكن است بلع طبيعي داشته باشد اما به سرعت دچار سرفه، اوغ زدن و بازگشت مايع از دهان و بيني خواهد شد.
نوزاد ممكن است به دليل آسپيراسيون شير يا بزاق دچار سيانوز و وقفه تنفسي گردد.

38. انواع آترزي مري
شايعترين نوع آترزي مري و فيستول تراكئوازوفاژ (82 درصد موارد) بخش فوقاني مري به صورت كيسه كور بوده و قسمت تحتاني آن توسط يك فيستول كوچك به ناي يا برونش اوليه متصل شده و يا در نزديكي محل انشعاب تراشه قرار دارد.
در اين نوع قفسه سينه و شكم به دليل پر شدن معده از هوا تحت فشار قرار گرفته (به خصوص هنگام گريه) و در نتيجه محتويات معده از طريق فيستول به طرف ناي برگشته و موجب پنومونيت شيميايي مي گردد.

39. انواع آترزي مري
دومين شكل شايع ، مري در هر دو انتها به صورت كور بوده و هيچگونه ارتباطي با ناي ندارد. اين نوع تحت عنوان آترزي مري خالص معروف است.
در فرم نادر، ناي و مري طبيعي بوده و بوسيله فيستولي به يكدیگر ارتباط دارند كه اين نوع تحت عنوان نوع C نامگذاري شده است.
سيانوز يا چوكينگ در هنگام تغذيه ممكن است تنها علامت فيستول این نوع باشد.
آترزي مري نوع C با علائمي نظير مشكلات تنفسي مزمن، پنوموني مكرر و نشانه هاي ريفلاكس معده به مري در سال هاي بعدي زندگي تشخيص داده مي شود.

40. در نادرترين نوع آنومالي بخش فوقاني مري با ناي ارتباط داشته و يا اينكه هر دو بخش فوقاني و تحتاني آن با ناي ارتباط دارد كه در اين دو نوع كودك با بلع هر ماده اي در معرض آسپيراسيون قرار مي گيرد.

41. تظاهرات باليني:
نوزادان مبتلا به اين نوع ناهنجاري در هنگام تولد داراي بزاق كف آلود در دهان و بيني مي باشند و حالت چوكينگ دارند و سرفه مي كنند.
در صورت شروع تغذيه دهاني ممكن است بلع طبيعي داشته باشند.
اما به سرعت دچار سرفه، اوغ زدن و بازگشت مايع از دهان و بيني مي شوند.
ممكن است به دليل آسپيراسيون شير يا بزاق دچار وقفه تنفسي شوند.
در صورتي كه سوند معده گذاشته شود، سوند از مري عبور نمي كند.

42. ارزشيابي تشخيصي: در نوزاد مشكوك يك سوند NG يا OG به مري عبور مي دهند.
عدم عبورسوند پايه اي براي ارزيابي هاي بيشتر مي باشد.
همچنين براي تشخيص از عبور يك كاتتر حاجب و مشاهده پيچ خوردگي آن در بن بست مري در عكس راديوگرافي قفسه سينه استفاده مي شود و يا تجمع ماده حاجب در مري آترزي يافته مشاهده مي گردد.

43. تدابير درماني: باز نگه داشتن راه هوايي جلوگيري از پنوموني
كاهش فشار معده
درمان حمايتي و انجام جراحي ترميمي
در نوزاد مشكوك به آترزي مري بايد از تغذيه دهاني اجتناب شود و مايع درماني شروع شود.
وضعيت نوزاد براساس نوع آترزي تعيين مي شود. نوزاد در وضعيتي قرار داده مي شود كه خروج ترشحات از دهان تسهيل شده و احتمال آسپيراسيون كاهش يابد.

44. تدابير درماني
در صورت ابتلا به نوع شايع نوزاد در وضعيت سر به بالا نگه داشته مي شود و جهت تسهيل خروج ترشحات در قسمت كيسه كور فوقاني يك سوند در اين ناحيه گذاشته مي شود .
با فیسچول به نای((A,D,C,E سر بالا با زاویه 30-45
بدون فیسچول به نای(B, ) سر به پایین
اكثر ناهنجاريها با انجام عمل جراحي در يك و يا چند مرحله ترميم مي شوند.
جراحي شامل: توراكتومي به منظور بستن فيستول مرتبط با ناي و آناستوموز دو انتهاي مري مي باشد.

45. تدابير درماني
سوند قفسه سينه ممكن است جهت تخليه هوا و مايع داخل فضاي جنب گذاشته شود.
اگر انجام آناستوموز مقدور نباشد، ازوفاگوستومي گردني جهت تخليه ترشحات دهاني انجام مي شود.
گاستروستومي نيز جهت تغذيه نوزاد انجام مي گيرد.
ترشحات با ساكشن مكرر از دهان و حلق تخليه مي گردد و درمان با آنتي بيوتيك وسيع الطيف آغاز مي گردد و ترميم جراحي انجام مي گردد.

46. ترميم جراحي:
جراحي شامل توراكتومي به منظور برش و بستن فيستول مرتبط با تراشه و آناستوموز دو انتهاي مري مي باشد.
سوند سينه ممكن است جهت تخليه هوا و مايع داخل فضاي پلور تعبيه شود.
در شيرخواران مبتلا به آنومالي هاي متعدد مرحله اول جراحي شامل گاستروستومي، ليگاتور فيستول و تخليه مداوم كيسه كور مي باشد.
آناستوموز مري به چند هفته يا چند ماه بعد يعني زماني كه كيسه كور فوقاني مري طويل شود، موكول مي گردد.

47. ترميم جراحي
اگر انجام آناستوموز مقدور نباشد يعني دو بخش مري 3-4 سانتي متر يا بيشتر از يكديگر فاصله داشته باشند ازوفاگوستومي گردني جهت تخليه ي ترشحات بزاق انجام مي گيرد و يا از كولون يا معده بصورت لوله جهت جايگزين در بخش خالي استفاده مي شود.

48. تدابير پرستاري قبل از عمل:
اولين مسئوليت پرستار بررسي نوزاد از نظر وجود آترزي مي باشد كه با علائم گفته شده مشخص مي شود.
در صورت مشكوك بودن بهتر است اولين تغذيه با آب باشد.
بهتر است نوزاد در انكوباتور گذاشته شود و در صورت نياز اكسيژن مرطوب داده شود.
وضعيت نوزاد طوري باشد كه تخليه ي ترشحات به راحتي انجام شود.
در صورت بروز ديسترس تنفسي از بكار بردن كيسه احيا و ماسك خودداري شود زيرا موجب ورود هوا به معده و روده ها شده و باعث افزايش فشار در قفسه سينه مي شود.
ترشحات مرتبا بايد جهت جلوگيري از بروز آسپيراسيون ساكشن شود.
كنترل جذب و دفع و وزن نوزاد جهت بررسي كفايت تغذيه ضروري است.
جهت ابقاء رفلكس بلع در نوزاد تحريكات دهاني و يا استفاده از پستانك ضروري است.

49. مراقبت هاي پرستاري بعد از عمل:
بعد از عمل جراحي نيز نوزاد بايد در بخش مراقبت هاي ويژه بستري شود.
تغذيه كامل وريدي داشته باشد ترشحات توسط نيروي جاذبه و يا ساكشن با فشار كم تخليه شود.
ساكشن ناي بايد از طريق سوند با اندازه مناسب انجام شود تا به محل بخيه آسيبي وارد نشود.
در زمان شروع تغذيه از طريق گاستروستومي شروع مي شود و تا زمان ترميم محل آناستوموز مري ادامه مي يابد.
اولين تغذيه دهاني با آب قند (سرم قندی5%) شروع مي شود و متعاقبا با مقادير كم از شير مادر يا شيرخشك ادامه مي يابد.
عدم خروج NGT بعد از عمل

50. پيش آگهي
ميزان بقا در نوزاداني كه به موقع به دنيا آمده اند وهيچگونه ناهنجاري ندارند بيش از 90 درصد است.
عوارض پس از ترميم شامل نشت از ناحيه آناستوموز، تنگي ناشي از فشار، ديسفاژي ناشي از اختلال حركتي مري، مشكلات تنفسي ناشي از اختلال در عملكرد اسفنگتر تحتاني مري و ريفلاكس معده به مري مي باشد.
تنگي ها اغلب با روش هاي گشاد سازي مري با بوژينه درمان مي شوند.

51. حمايت از خانواده، طرح ترخيص و مراقبت در منزل
ارتقاء پيوند عاطفي با تشويق والدين از نظر ملاقات شيرخوار بستري در بخش مراقبت ويژه از اهميت زيادي برخوردار است.
آماده سازي والدين جهت ترخيص نوزاد، نيازمند آموزش روش هايي مانند ساكشن دقيق، تغذيه از راه دهان يا گاستروستومي و مراقبت پوستي است كه لازم است در منزل ادامه يابد.
بايد به خانواده احتياط هاي لازم در مورد مشكلات تنفسي و تنگي مري (تغذيه ضعيف، ديسفاژي، خروج بزاق از دهان يا برگشت غذاي هضم نشده)، ريفلاكس معده به مري و محدوديت هاي غذايي توضيح داده شود.

52. همچنين به والدين بايد در مورد بلع اجسام خارجي توسط شيرخوار هشدار داد و به آنها توصيه شود كه مواد غذايي را به قطعات كوچك تقسيم نموده و به كودك بياموزند كه آن را به طور كامل بجود و مكررا مايعات استفاده كند.
همچنين در طرح ترخيص بايد روش اجراي احياي قلبي- تنفسي به والدين آموزش داده شود.

53. موفق باشيد