1. Nr 5 2014/2015

3. Czy Gandalf postąpił słusznie, namawiając Bilba Bagginsa na wyprawę ? Gandalf postąpił słusznie, namawiając Bilba Baggisa na wyprawę. Lektura opowiada o niezwykle niebezpiecznej przygodzie, którą przeżył hobbit. W podróż wyruszył wraz z Gandalfem i krasnoludami. Ta wyprawa zupełnie go odmieniła. Po pierwsze,dzięki tej podróży Bilbo zobaczył i zwiedził inne zakątki świata, a nie tylko Hobbiton. Gdyby nie podjął ryzyka wyruszenia w tą podróż, nigdy nie zobaczyłby tylu niezwykłych miejsc. Poznał świat, którego wcześniej nawet sobie nie wyobrażał. Dobrze zrobił wyruszając w świat i nie zostając w swojej dziupli. Po drugie, hobbit w czasie podróży poznał wiele różnych postaci i otworzył się na kontakty z innymi. Bohaterzy, których poznał byli różni. Dobrzy i źli. Z wieloma z nich się zaprzyjaźnił. Bilbo, zanim wyruszył w podróż, był nieśmiały i nie miał dobrych kontaktów z innymi. Podróż bardzo go odmieniła i pomogła mu w znalezieniu przyjaciół. Po trzecie, dzięki hobbitowi krasnoludy przeżyły starcie z pająkami, które je zaatakowały. Bilbo odważnie stoczył z nimi walkę. Tego dnia uratował im życie. Oprócz tego, znalazł wejście do smoczej góry. Bilbo Baggins początkowo był strachliwym hobbitem, ale później okazało się, że potrafi stawić czoła niebezpieczeństwu. Z powyższych argumentów wynika, że Gandalf postąpił słusznie, namawiając Bilba Bagginsa na wyprawę. Bardzo podziwiam Bilba za jego odwagę, którą wykazał się, będąc w podróży. Stoczył niezwykle niebezpieczną walkę ze smokiem, co bardzo mnie zaskoczyło. Okazał się być bardzo przydatny kompanii, ponieważ był inteligentny, szybki i zwinny. Bardzo zaimponował mi tym, że mimo tego, jak się, odważył się wyruszyć w niebezpieczną podróż. Sabina Murawska kl. III b

4. „Bella i Sebastian’ to wzruszająca opowieść o niezwykłej przyjaźni między człowiekiem a psem, która zachwyciła już 5 milionów widzów w całej Europie. Ośmioletni Sebastian mieszka z dziadkiem w niewielkiej wiosce we francuskiej części Alp. Od pewnego czasu spokój mieszkańców burzy wieść o grasującym w okolicy tajemniczym, dzikim zwierzęciu. Pewnego dnia podczas spaceru po górach Sebastian spotyka na swojej drodze bezpańskiego owczarka. Udaje mu się zdobyć zaufanie zwierzęcia. Jest szczęśliwy, że znalazł przyjaciela. Wkrótce jednak okazuje się, że w psie, któremu chłopiec dał na imię Bella, dorośli widzą niebezpieczne zwierzę dziesiątkujące stada owiec. Gdy pies zostaje ranny, Sebastian zwraca się o pomoc do miejscowego lekarza, który należy do francuskiego ruchu oporu i bierze udział w przerzucaniu żydowskich uchodźców przez granicę szwajcarską. W alpejskiej wsi stacjonują niemieckie wojska, które chcą wykryć przemyt uciekinierów przez góry. Film kończy się szczęśliwie. Lekarz odkrywa, że to nie Bella atakuje owce, lecz wilki. Pies ratuje medyka przed rozszalałymi zwierzętami. Film ma ciekawą akcję i wzruszające sceny. Zachwyca jego scenografia. „Bella i Sebastian”

5. Gwiazd naszych wina Główni bohaterowie książki – Hazel i Gus to nastolatkowie, którzy mimo młodego wieku musieli stawić czoła przeciwnościom losu. Ona – szesnastolatka ze zdiagnozowanym rakiem i nadopiekuńczymi rodzicami, on – były koszykarz, któremu świat się zawalił, gdy amputowano mu nogę. Poznali się na spotkaniu grupy wsparcia dla chorych na raka. Oprócz ciężkich doświadczeń połączyła ich miłość do książek. Dziewczyna pragnie poznać autora ulubionej powieści, Petera van Houtena, jednak mimo prób kontaktu, spotkanie nie doszło do skutku. Jednak Gus nie poddaje się łatwo. Udaje mu się skontaktować i zdobyć zaproszenie na spotkanie z pisarzem w Amsterdamie. Postanawia jako towarzyszkę podróży zabrać dziewczynę.

6. Racuchy z truskawkami Składniki : 2 szklanki zsiadłego mleka (ewentualnie śmietany czy jogurtu, sprawdzi się wszystko co jest mleczne i kwaśne) 1 i 1/2 szklanki mąki pszennej Przygotowanie : Do mleka dodajemy mąkę wymieszaną z sodą, cynamon i cukier. Ciasto powinno być płynne- mąki należy dodawać na oko. Łyżkę ciasta wykładamy na rozgrzany tłuszcz, a następnie wkładamy na nie truskawki i przykrywamy je kolejną porcją ciasta. Owoce powinny być dokładnie w cieście ukryte, bo inaczej sok z nich wypływający będzie pryskał ii skwierczał. Gdy placuszek się przyrumieni, przewracamy go na drugą stronę. Smażymy na średnim ogniu, pilnując, aby racuchy były zanurzone przynajmniej do połowy w oleju. Zdejmujemy i zostawiamy do osączenia na ręczniku papierowym. Najlepiej smakują na ciepło. Smacznego ! 1/2 łyżeczki sody oczyszczonej 1 - 2 łyżki cukru (nie za dużo, aby placuszki się nie spaliły) szczypta cynamonu truskawki (umyte, wysuszone, przekrojone na pół i oprószone mąką) olej rzepakowy do smażenia

7. Anna Przybylska (ur. 26 grudnia 1978 w Gdyni, zm. 5 października 2014 tamże) – polska aktorka oraz fotomodelka. Była córką Bogdana Przybylskiego (1942–1995) – oficera marynarki wojennej w stopniu komandora porucznika oraz Krystyny, z zawodu technika gastronomii. Ojciec zmarł 20 sierpnia 1995, wskutek choroby nowotworowej. W 1997 Przybylska ukończyła IX LO w Gdyni. W tym samym roku zadebiutowała w kinie rolą „Suczki” w filmie Ciemna strona Wenus. W telewizji natomiast zadebiutowała w 1998 rolą Marylki w serialu TVP2 Złotopolscy. Właśnie ta rola przyniosła jej popularność.W 2000 zagrała w filmie Bogusława Lindy Sezon na leszcza, w którym wcieliła się w rolę „Laski”. W maju 2013 została Kobietą Dekady Glamour. Aktorka brała udział w wielu kampaniach reklamowych. Pod koniec lipca 2013 przeszła operację usunięcia guza trzustki w gdańskiej klinice. Aktorka leczyła się także w Szwajcarii. Zmarła 5 października 2014, w swoim rodzinnym domu w Gdyni Orłowie. 9 października 2014 została pochowana w grobie swojego ojca, na cmentarzu przy parafii pod wezwaniem Św. Michała Archanioła w Gdyni.

8. ABC teatru : Kulisy- elementy dekoracji scenicznej najczęściej w formie płócien, kotar zamykające po bokach scenę i tworzące niewidoczne przejścia dla artystów. Kuplet-satyryczna piosenka o aktualnej tematyce społeczno- obyczajowej zazwyczaj z wyrazistym refrenem. Stały element kabaretów. Kurtyna-ruchoma zasłona oddzielająca w teatrze scenę od widowni. Libretto-tekst słowny scenicznego utworu muzycznego(opery, operetki). Loża-miejsce w teatrze dla kilku widzów, znajduje się ponad główną widownią, najczęściej- najlepsze i najdroższe. Maska-zasłona na twarz z otworami na oczy, oddająca charakter odgrywanej przez autora, stosowana w teatrze starożytnym i w pantomimie, teatrach lalkowych. Mimika-wyrażanie uczuć i myśli za pomocą ruchów mięśni twarzy. Monodram-przedstawienie teatralne odgrywane przez jednego aktora, opierające się na monologu. Obsada-część spektaklu teatralnego, krótsza od aktu, dłuższa od sceny. Granicą między odsłonami jest zmiana dekoracji przy wygaszanych światłach lub spuszczanej kurtynie. Owacje-głośne, manifestacyjne wyrażanie uznania dla aktorów(okrzyki,brawa). Prapremiera- pierwsze publiczne przedstawienie utworu scenicznego(utwór nigdy nie był przedstawiany).

9. Jaki był rycerz ? Odważny, waleczny. Honorowy (czasem aż do przesady-Roland woli zginąć, niż wezwać pomoc). Wierny swemu władcy i damie serca. Dobrze urodzony (tzn. pochodzi z wysokiego, możnego rodu). Przystojny, bardzo silny (zbroja ważyła kilkadziesiąt kilogramów). Pobożny (średniowiecze to epoka dominacji kościoła, rycerze spoko walk toczyli w imię krzewienia wiary z pogańskimi plemionami). Szlachetny, zawsze gotowy do pomocy i obrony słabszych. Atrybuty rycerza : Hełm z przyłbicą – przysłaniał twarz rycerza i chronił przed razami miecza Zbroja – czasem był tak ciężka, że rycerz nie był w stanie samodzielnie dosiąść konia. Buty z ostrogami – pod zbroją służyły do popędzania konia. Tarcza – na niej był herb, czyli znak rodowy rycerza. Miecz - broń wyjątkowo ciężka. Kto mógł zostać rycerzem ? Tylko człowiek dobrze urodzony (nie chłop). Mężczyzna stawał się rycerzem w momencie pasowania – symbolicznego gestu przypięcia ozdobnego pasa, którego dokonywał władca lub znany rycerz. Kandydat na rycerza (która swym męstwem już zdążył zasłużyć na to wyróżnienie) składał przysięgę i z pokorą przyjmował uderzenie płazem mieczem w ramię. Czym się zajmował rycerz ? Walczył z wrogiem, np. o wiarę. Zdobywał serce damy. Brał udział w turniejach. Brał udział w krucjatach. Pojedynkował się. Rycerstwo

10. Hobbit, czyli Tam i z powrotem John Ronald Reuel Tolkien Czas akcji : “Dawno, dawno temu, w czas dla świata spokojny, gdy mniej na nim było zgiełku.” Trwa okrągły rok. Wyprawa zaczęła się na początku maja,pierwszego dnia zimy wędrowcy docierają do góry smoka,hobbit wraca do Pagórka w czerwcu. Miejsce akcji : Hobbiton I Dzikie Kraje. Krainy fantastyczne, stworzone przez autora. Narracja : Narrator – bajarz, nieustannie wtrąca się do opowiadanej fabuły, komentuje zachowania bohaterów, tłumaczy czytelnikowi niektóre wątki. Wybiega w przyszłość, np. “nieraz jeszcze Bilbo miał tęsknić do swojej norki” lub zwraca się bezpośrednio do czytelnika, aby coś mu wyjaśnić : “przypominacie sobie chyba, że nawet hobbitowi utkwiły w pamięci magiczne fajerwerki, które czarodziej urządzał u Starego Tuka na zabawach w noc sobótki”. Bohaterowie : Bilbo Baggins – pięćdziesięcioletni hobbit, zamożny i szanowany przez sąsiadów. Pewnego dnia całkiem niespodziewanie i wbrew zwyczajom hobbitów wyrusza w niebezpieczną wyprawę. Bilbo wcale nie jest typem mężnego odkrywcy. Wielokrotnie podczas wyprawy boi się i marzy o powrocie. Ale w trudnych sytuacjach zawsze zachowuje zimną krew I nigdy nie opuszcza przyjaciół w potrzebie. To raczej typ domatora. Lubi dobrze zjeść i odpocząć w swojej zacisznej norce. Gandalf – tajemniczy czarodziej, wspierający krasnoludów w ich wyprawie. To on wskazał hobbita jako doskonałego włamywacza. Posiada ogromną wiedzę, potrafi przepowiedzieć przyszłość. Opuścił krasnoludów, wiedząc, że nadszedł czas, aby sami zmagali się z niebezpieczeństwami. Krasnoludy – Dori, Nori, Ori, Gloin, Fili, Kili, Bombur, Bifur, Bofur, Dwalin, Balin Ii najważniejszy Thorin Dębowa Tarcza. Trzynastu krasnoludów zdecydowanych odebrać skarb zagrabiony przez okrutnego smoka. Najsympatyczniejszy z tej drużyny jest Balin. I chyba tylko on autentycznie zaprzyjaźnia się z hobbitem. Smaug – smok zamieszkujący Samotną Górę. Jak każdy smok (przynajmniej u Tolkiena) kocha bogactwo, jest mądry I okrutny.

11. Parafia Stare Koźle Pierwsze wzmianki o istnieniu drewnianego kościółka w Starym Koźlu pochodzą z 1335r. Znajdują się one w spisie dziesięcin nuncjusza papieskiego Galhardusa de Carceribusa i dotyczą konieczności poszerzenia kościoła parafialnego o Stare Koźle. Wzmianki o istnieniu kościółka nie należy utożsamiać z istnieniem parafii. W wielu przypadkach nowo powstający kościół jest filią istniejącego w pobliżu kościoła. Tak też było w Starym Koźlu. W kościelnym sprawozdaniu powizytacyjnym z 1679r. dokładnie opisano drewniany kościółek w Starym Koźlu. Przede wszystkim podano, że jest on pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, wewnątrz jest bogato zdobiony malowidłami. Kościół ozdabiały trzy ołtarze. Kościółek z czasem stał się zagrożeniem dla mieszkańców ze względu na swój zły stan techniczny. W 1806r. W drugi dzień świąt Bożego Narodzenia zawaliła się zmurszała wieża kościelna. Przeszło 300-letni kościół musiał być całkowicie rozebrany. Po rozbiórce przystąpiono do budowy nowego. Augustyn - zarządca z Bierawy, przy wsparciu finansowym okolicznych darczyńców wybudował w Starym Koźlu kościół na placu zwanym Laskiem Modlitwy, na którym obiekt kościelny stoi do dziś. Za patrona nowego kościoła obrano Jana Nepomucena.