1. W KOLEBCE NASZEJ KULTURY

2. PODZIAŁ SZTUKI GRECKIEJ OKRES ARCHAICZNY (XII – VI w p.n.e) OKRES KLASYCZNY (V– IV w p.n.e) OKRES HELLENISTYCZNY (III – I w p.n.e)

3. ARCHITEKTURA - MATERIAŁY W Grecji jako materiałów budowlanych używano: marmuru, drewna i gliny. Za pierwowzór świątyni greckich uważa się megaron – drewniany prosty dom, który później otoczony został kolumnadą, a drewno zastąpił marmur.

4. AKROPOL ATEŃSKI

5. WIDOK ŚWIĄTYNI

6. PLAN ŚWIĄTYNI GRECKIEJ

7. ARCHITEKTURA  PORZĄDEK DORYCKI  PORZĄDEK JOŃSKI  PORZĄDEK KORYNCKI

8. TRZY PORZĄDKI

9. PORZĄDEK DORYCKI To jeden z najbardziej znanych porządków architektonicznych czasów starożytnych. Charakteryzuje się on ciężkimi proporcjami, surowością i monumentalizmem. Walory artystyczne ustępowały w nim miejsca funkcjonalizmowi.

10. UKŁAD FASADY ŚWIĄTYNI GRECKIEJ

11. PORZĄDEK JOŃSKI Cechował się brakiem podporządkowania estetyki funkcjonalizmowi, co z kolei było znakiem rozpoznawczym porządku doryckiego. Charakteryzuje go lekkość, wysmukłe proporcje i bogate zdobienia zarówno głowicy kolumny, jak i belkowania. Kolumna w tym porządku ustawiona była na bazie, często o wielu torusach i trochilusach. Trzon kolumny ozdobiony był z reguły 24 kanelurami (żłobkami) biegnącymi od głowicy do bazy. W przeciwieństwie do porządku doryckiego nie były one ostro zakończone, lecz połączone listewkami. Głowica (kapitel) kolumny ozdobiona była wolutami (ślimacznicami). Belkowanie konstruowano w sposób bardziej ozdobny i skomplikowany niż w stylu doryckim. Tak więc architraw był trójczłonowy, fryz ozdobiony rzeźbą reliefową nie był oddzielony tryglifami, lecz biegł w sposób ciągły (fryz joński). Gzyms koronujący był wysunięty, a wszystkie elementy belkowania oddzielano kimationem. Porządek joński zdobywa coraz większą popularność w IV w. p.n.e. i od okresu hellenistycznego praktycznie dominuje w architekturze greckiej.

12. PORZĄDEK KORYNCKI Stanowił rozwinięcie porządku jońskiego. Różnił się od niego przede wszystkim bogaciej zdobioną głowicą kolumny. Była ona wyższa niż głowica jońska i miała kształt lekko rozszerzającego się ku górze cylindra z przedstawieniami liści akantu. Najstarszy znany nam przykład kolumny w stylu korynckim pochodzi ze świątyni Apollina Epikuriosa w Bassai, zbudowanej ok. 420 r. p.n.e. najprawdopodobniej przez Iktinosa.

13. KUROSI

14. POLIKLET DORYFOROS

15. MYRON DYSKOBOL

16. GRUPA LAOKONA

17. PRAKSYTELES AFRODYTA KNIDYJSKA

18. LIZYP HERAKLES

19. WENUS Z MILO

20. BOKSER Z KWIRYNAŁU

21. NIKE Z SAMOTRAKI

22. KONTRAPOST

23. MALARSTWO  GEOMETRYCZNE  CZARNOFIGUROWE  CZERWONOFIGUROWE  ORIENTALIZUJĄCE

24. MALARSTWO GEOMETRYCZNE

25. MALARSTWO CZERWONOFIGUROWE

27. MALARSTWO CZARNOFIGUROWE

29. MALARSTWO ORIENTALIZUJĄCE

30. TEATR GRECKI 1. Teatron - in. widownia. 2. Orchestra - in. tanecznia, miejsce chóru. 3. Proscenion - podwyższenie, na którym występowali aktorzy. 4. Skene - budynek umieszczony za proscenionem, który służył jako magazyn i garderoba dla aktorów. 5. Parodos - kamienny chodnik, który prowadził ze świątyni ku orchestrze.

31. MASKI TEATRALNE

32. CIEKAWOSTKI Rzeźby greckie nie były białe! Były malowane wielobarwnie (polichromowane), ubierane w prawdziwe szaty a na głowach miały peruki. Świątynie greckie także były polichromowane. W swej architekturze Grecy posługiwali się metodami mającymi zaradzić złudzeniom optycznym, np. w celu uzyskania wrażenia linii prostych: ● stylobat na środku był nieco wybrzuszony ku górze, ● a kolumny miały tzw. entasis – lekkie zgrubienie na jednej trzeciej wysokości.