1. شبکه های کامپیوتری پیشرفته
ارائه دهنده
دکتر سيد امين حسيني
E.mail:
Home page:

2. لايه‌هاي مدل مرجع TCP/IP , OSI2 2

3. سرویس های اتصال گرا و غیر مبتنی اتصال
سرویس های اتصال گرا و غیر مبتنی اتصال
هر لایه می تواند 2 سرویس در اختیار لایه بالاتر خود قرار دهد
مبتنی بر اتصال مانند خدمات ارائه شده توسط سیستم های تلفن
غیر مبتنی بر اتصال مانند خدمات سیستم پستی

4. کیفیت سرویس های مبتنی بر اتصال
سرویس قابل اطمینان : هیچگاه داده از دست نمی رود
تصدیق پیام
تاخیر دارد ولی ارزشمند است
بسیار مناسب برای انتقال فایل

5. سرویس مبتنی بر اتصال قابل اطمینان
جریان پیامها
محدوده 2 پیام حفظ می شود (2 پیام ارسال ،2 پیام دریافت می شود و نه 1 پیام که ترکیب 2 تا باشد) مثلا برای ارسال صفحات کتاب برای چابخانه خوبست
جریان با یت ها
محدوده ندارد (راه تشخیصی نیست که بایت های دریافتی مربوط به پیامی با چه طولی هست. مثلا برای استفاده از پردازشگر راه دور خوبست.

6. سرویس های غیر مبتنی اتصال
نیازی به برقراری اتصال از قبل نیست (ایمیل) بنا بر شباهت با تلگراف آن را داده گرام نامند.
عیر قابل اعتماد مانند سرویس داده گرام
قابل اعتماد مانند سرویس داده گرام با تصدیق
مانند بسته پستی سفارشی
خدمات درخواست و پاسخ (یک داده گرام حاوی درخواست ارسال و پاسخی دریافت می کند)
کار با بانک های اطلاعاتی

7. چند نمونه از انواع خدمات لايه‌ها:
مثال
سرويس
چند صفحه متوالي
استريم پيام قابل اعتماد
ورود از راه دور به کامپیوتر
استريم بايت قابل اعتماد
صداي ديجيتالي
اتصال غير قابل اعتماد
زباله‌هاي پستي الكترونيكي
ديتاگرام غير قابل اعتماد
ايميل ثبت شده
ديتاگرام تصديق شده
جستجوي پايگاه داده
درخواست- پاسخ
اتصال‌گرا
غير اتصال‌گرا 7

8. پنج عملکرد پایه برای سرویس اتصال گرا
پنج عملکرد پایه برای سرویس اتصال گرا
انتظار برای دریافت اتصال
برقراری ارتباط با همتای متناظر
ارسال پیام به همتا
پایان اتصال

9. پنج جزء براي فراهم كردن يك سرويس ساده اتصال‌گرا
اجزاء سرويس
پنج جزء براي فراهم كردن يك سرويس ساده اتصال‌گرا 9 9

10. بسته‌هاي ارسالي در يك تعامل ساده كلاينت-سرور در شبكه اتصال‌گرا
اجزاء سرويس
بسته‌هاي ارسالي در يك تعامل ساده كلاينت-سرور در شبكه اتصال‌گرا 10 10

11. لايه‌هاي مدل مرجع TCP/IP11 11

12. پروتكلها در مدل اوليه TCP/IP12

13. مقايسه مدلهاي مرجع OSI و TCP/IP
هر دو بر اساس مفهوم پشته‌اي از قراردادهاي مستقل پايه‌گذاري شده‌اند.
عملکرد لايه‌ها در آنها مشابه به هم مي‌باشد.
در هر دو مدل لايه بالاي لايه انتقال لايه کاربران بر اساس کاربرد مربوط به خدمات انتقال قرار دارد.
مدل OSI هر دو ارتباط اتصالگرا و بي‌اتصال را در لايه شبكه و فقط اتصالگرا را در لايه انتقال پشتيباني مي‌كند.
و مدل TCP/IP در لايه شبكه فقط از ارتباط بي اتصال و از هردو ارتباط در لايه انتقال پشتيباني مي‌كند. 13 13

14. مقايسه مدلهاي مرجع OSI و TCP/IP
مدل OSI قبل از اختراع پروتکلهای آن طراحی و ابداع شد این بدان معناست که مدل OSI وابستگی و تمایل خاصی به هیچ پروتکلی ندارد.
در مورد TCP/IP وضع برعکس بود اول پروتکلها اختراع و توسعه داده شدند سپس مدلی برای توصیف آنها ساخته شد.
مدل OSI هفت لایه دارد و مدل TCP/IP چهار لایه . 14 14

15. نگاهی انتقادی به مدل TCP/IP و پروتکل های آن
در اين مدل مفاهيم خدمات، رابطه و و پروتکل بطور واضح قابل تفكيك نيست.
مدل TCP/IP يك مدل عمومي‌ نيست و براي تشريح هر پشته‌اي از قراردادها به جز TCP/IP مفيد نيست.
لايه ميزبان شبكه كه در مورد پروتکلهاي لايه‌اي وجود داشت، بعنوان يك لايه محسوب نمي‌شود و تنها به عنوان يك رابط (بين لايه شبكه و پيوند داده) عمل مي‌کند.
در مدل TCP/IP تمايزي بين لايه‌هاي فيزيكي و پيوند داده‌ها نيست. در صورتيکه اين دو لايه کاملاً از هم متمايز هستند. 15

16. مدل هيبريد كه در كتاب از آن استفاده شده است
مدل هيبريد كه در كتاب از آن استفاده شده است 16 16

17. شبکه هاي نمونه 1- اينترنت
2- شبکه هاي اتصال-گرا: x.25 ،Frame Relay و ATM
3- اترنت
4- شبکه هاي محلي بيسيم 17 17

18. قلب تبنده سلسله پروتکل های شبکه
لايه انتقال در شبکه
قلب تبنده سلسله پروتکل های شبکه

19. لايه انتقال در شبکه
هدف لایه انتقال: ارائه سرویس کارامد مطمئن کم هزینه به کاربران خود (داده ها را به روشی کم هزینه و قابل اعتماد از مبدا به مقصد انتقال دهد) فارغ از ماهیت شبکه یا شبکه های فیزیکی مورد استفاده.
کاربران : پروسه های لایه کاربرد
نرم افزار ی که این کار راانجام می دهد Transport Entity نامیده می شود.
می توان آن را با سیستم مدیریت فایل سیستم عامل مقایسه کرد.

20. خدمات انتقال ( the transport service )
خدمات ارائه شده به لایه های بالاتر
عملکردهای اولیه و توابع بنیانی لایه انتقال
سوکت های برکلی

21. خدمات ارائه شده
لایه انتقال برای انجام وظایف خود از خدمات لایه شبکه بهره می گیرد . نرم افزار یا سخت افزاری که این کار را انجام می دهد اصطلاحاً واحد انتقال گفته می شود .
ماشین میزبان 1
ماشین میزبان 2
Transport
address
واسط بین لایه های
انتقال و کاربرد
لایه کاربرد
لایه کاربرد
TPDU
واحد انتقال
واحد انتقال
واسط بین لایه ها ی
لایه شبکه و انتقال
لایه شبکه
لایه شبکه
Network
address

22. انواع خدمات در این لایه مانند لایه شبکه هست
خدمات ارائه شده
انواع خدمات در این لایه مانند لایه شبکه هست
اتصال گرا
بی اتصال
سه مرحله تکوین
ایجاد اتصال (ٍEstablishment)
انتقال داده (Data Transfer)
ختم انتقال (Release)

23. بدلیل شباهت لایه شبکه و انتقال چرا لایه شبکه و انتقال ادغام نشدند؟
خدمات ارائه شده
_آدرسدهی و کنترل جریان در هر دو لایه هست
خدمات بی اتصال لایه انتقال شباهت زیادی به خدمات بی اتصال لایه شبکه دارد 
بدلیل شباهت لایه شبکه و انتقال چرا لایه شبکه و انتقال ادغام نشدند؟
کد اجرایی کاربران روی ماشین host اجرا می شود ولی در شبکه بر روی مسیر یابها
کاربران هیچ کنترلی روی لایه شبکه ندارند
اگر یک مسیر یاب دچار مشکل شد مشکلات زیادی را ایجاد می کند

24. خدمات ارائه شده
لایه انتقال جهت ارتقاء بهبود کیفیت و قابل اعتماد تر کردن سرویس در شبکه ایجاد شده است.
اگر واحد انتقال در لایه انتقال متوجه قطع ارتباط شود مجددا ارتباط جدیدی ایجاد می کند و از لایه همتای خود سوال می کند که چه اطلاعاتی را در یافت کرده و چه اطلاعاتی را دریافت نکرده است و بقیه اطلاعات را درخواست کند.
با تکیه بر این لایه هست که برنامه نویسان با استفاده از یک سری توابع و عملکردهای استاندارد بدون داشتن دغدغه در مواجه با تفاوت در اجزاء زیر شبکه های مختلف برنامه های خود را بنویسند.

25. خدمات ارائه شده
_ حال اگرلایه شبکه خدماتی ناکافی عرضه کند چه می شود یا مسریاب ها از کار بیفتند چه می شود ؟
در واقع کاربران هیچ کنترلی برروی لایه شبکه ندارند . بهمین دلیل تنها راه ممکن این است که بر روی لایه شبکه لایه دیگری قرار داده شود که خدمات بهبود پیدا کند که این کار را واحد انتقال انجام می دهد .
واحد انتقال خدماتی اتصال گرا می باشد که از سرنوشت داده ها با خبر است ودر صورت بروز مشکل ( قطع ارتباط، و از بین رفتن داده ها ) آن را رفع می کند .

26. ارائه دهنده خدمات انتقال استفاده کننده از خدمات انتقال
خدمات ارائه شده
در حقیقیت وجود لایه انتقال این امکان را فراهم می کند که خدمات انتقال داده قابل اعتماد تر از خدمات لایه شبکه باشد . پس بیشترین تأ کید بر روی لایه انتقال است تا لایه شبکه
این لایه، لایه های بالایی را از درگیری با جزئیات تکنولوژی ،طراحی و نواقص زیر شبکه بی نیاز می کند به همین دلیل :
در یک دسته بندی معمولاً 4 لایه اول را
ارائه دهنده خدمات انتقال
و بقیه را
استفاده کننده از خدمات انتقال
می نامند

27. خدمات ارائه شده

28. خدمات ارائه شده
به عنوان مثال دو پروسه را در محیط یونیکس در نظر بگیرید که از طریق لوله به هم متصل هستند تنها چیزی که برای آنها خیلی مهم است یک ارتباط صد در صد مطمئن و بدون خطا می باشد و به دیگر مسائل جانبی از قبیل ازدحام و ... کاری ندارند.
از دیگر تفاوت ها بین این دو لایه این است که استفاده کننده گان آنها تفاوت بنیادین دارند . خدمات لایه شبکه به واحد انتقال ارائه می شود کاربران بسیاری کمی هستند که بخواهند واحد انتقال اختصاصی برای خود بنویسید و فقط عملکردهای اولیه و توابع بنیانی لایه انتقال را می بینند در نتیجه خدمات لایه انتقال باید سهل الوصول و استفاده از آنها ساده و سر راست باشد .

29. توابع بنیانی لایه انتقال
عملکرد های اولیه توابع بنیانی لایه انتقال :
برای استفاده از خدمات لایه انتقال این لایه در قالب واسط خدمات انتقال مجموعه ای از عملیات و توابع را در اختیار برنامه های کاربردی می گذارند.

30. توابع بنیانی لایه انتقال

31. توابع بنیانی لایه انتقال
توصیف
بسته ارسالی
نام عملکرد (تابع) اولیه
متوقف (بلوکه) می شود تا آنکه پروسه ای سعی در برقراری اتصال کند
( none )
LISTEN
بصورت فعال سعی در برقراری یک اتصال می کند
CONNECTION REQ
CONNECT
داده می فرستد
DATA
SEND
متوقف می شود تا آنکه بسته داده برسد
RECEIVE
تلاش برای قطع ( خاتمه ) اتصال
DISCONNECTION REQ
DISCONNECT

32. توابع بنیانی لایه انتقال
به عنوان مثال یک برنامه سرویس دهنده و چند مشتری راه دور را در نظر بگیرید.
سرویس دهنده تابع Listen را اجرا می کند. در این صورت برنامه سرور بلوکه می شود و منتظر مشتری می ماند.
مشتری Connect را اجرا می کند. واحد انتقالtransport unit) ) برنامه مشتری را بلوکه می کند و درخواست ارتباط را به سرور ارسال می کند(Connection Request). بسته ارسالی به صورت زیر هست.

33. توابع بنیانی لایه انتقال
سرآیند فریم
سرآیند بسته
سرآیند TPDU
TPDU payload
Packet payload
Frame payload
قالب بسته ارسالی واحد انتقال

34. توابع بنیانی لایه انتقال
سرور پس از دریافت بسته و در صورت آمادگی بسته قبولی ارتباط (Connection Accept) را به مشتری ارسال می کند.
پس از دریافت برنامه مشتری از حالت بلوکه خارج و ارتباط برقرار می شود.
داده ها با استفاده از توابع send , Receive ارسال می شوند.
پس از کامل شدن ارسال جهت آزاد کردن حافظه دو طرف ،ارتباط باید قطع گردد.

35. توابع بنیانی لایه انتقال
لایه انتقال حتی برای مبادله یکطرفه و ساده داده ها بسیار پیچیده تر از لایه شبکه عمل می کند . دریافت یک یک بسته هایی که ارسال می شوند باید به تأیید طرف مقابل برسند . تصدیق وصول بسته ها بر عهده واحد انتقال است و این کار از دید کاربران مخفی است.
یک اتصال به مثابه یک لوله مطمئن انتقال بیت است که یکی از کاربران بیتها را در ابتدای این لوله تزریق می کند به همان نسبت در انتهای دیگر دریافت می کردند.

36. توابع بنیانی لایه انتقال
زمانی که انتقال تمام شود باید اتصال قطع شود تا حافظه ای که به آن اختصاص داده شده آزاد گردد.
قطع اتصال به دوصورت است :
نامتقارن (Asymmetric)
هر یک از پروسه ها مستقلا تابع Disconnect را فراخوانی کرده که یک بسته disconnect به طرف مقابل ارسال می گردد.
متقارن (Symmetric)
یک ارتباط وقتی کاملا قطع می شود هر دو طرف Disconnect کرده باشند

37. دیاگرام حالت

38. توابع بنیانی لایه انتقال
فرضیات:
برای هر بسته حاوی TPDU جداگانه ACK دریافت می شود.
قطع ارتباط به صورت متقارن هست.
برای قطع ارتباط هم اول مشتری درخواست می کند.

39. توابع بنیانی لایه انتقال
مجمو عه دیگری از توابع در این لایه که به توابع سوکت معروف هستند و کاربرد زیادی در برنامه نویسی دارند عبارتند از:

40. سوکتهای برکلی
پروتکلهای لایه انتقال برای ارائه سرویس به پروتکلهای لایه کاربردی از دو پروتکل به نام TCP و UDP استفاده می کند .
TCP : انتقال اطلاعات در اینترنت توسط پروتکل IP و از طریق بسته های IP انجام می گیرد اگر در هنگام انتقال یک فایل بسته های IP کافی نیست لایه بالاتر بایستی مشکلات فوق را رفع نماید که پروتکل TCP در لایه انتقال برای رفع مشکلات پروتکل IP ارائه شده به طور خیلی ساده پروتکل IP همانند ارسال نامه به صورت عادی و پروتکل TCP همانند ارسال نامه به صورت سفارشی .

41. توصیف نام عملکرد تابع یک نقطه ارتباط پایانی جدید ایجاد می کند SOCKET
به سوکت ایجاد شده یک آدرس محلی مقید می کند
BIND
تمایل برنامه کاربردی به پذیرش تقاضاهای اتصال را مشخص نموده و طول صف را معین می کند
LISTEN
فراخواننده را آنقدر متوقف و منتظر نگاه می دارد تا کسی سعی در ایجاد اتصال کند
ACCEPT
تلاش جهت اتصال بصورت فعال
CONNECT
مقداری داده بر روی اتصال مشخص شده می فرستد
SEND
مقداری داده از اتصال مشخص می خواند
RECEIVE
ختم اتصال
CLOSE

42. در قسمت سرویس دهنده
در قسمت سرویس دهنده هر پروسه سرویس دهنده 4 تابع فراخوانی می کند
Socket:
در برنامه کاربردی یک نقطه پایانی ایجاد می کند و حافظه لازم را در واحد انتقال می گیرد
پارامترهای این تابع:
فرمت آدرس دهی
نوع سرویس ( اتصال گرا ، بی اتصال)
پروتکل مورد نظر

43. در قسمت سرویس دهنده
اگر فراخوانی موفق باشد اشاره گر یک فایل را بر می گرداند ( مانند open در فایلها)
Bind که اختصاص آدرس پورت به socket
Listen: گوش دادن به خط و ایجاد فضای لازم برای صف بندی ایجاد می شود
Accept: برقراری ارتباط با یک پروسه و برگرداندن یک اشاره گر.

44. در قسمت مشتری Socket برای ایجاد یک سوکت Bind نیاز نیست
Connect پروسه متقاضی بلوکه می شود ودرخواست ارتباط به سرویس دهنده ارسال می شود. با رسیدن پاسخ مناسب از حالت بلوکه در می آید.
Send , Receive هریک از طرفین با فراخوانی این دو تابع به ارسال و دریافت اطلاعت می پردازند. در یونیکس نیز می توان از توابع Read , Write استفاده کرد.
قطع ارتباط متقارن هست . هر دو طرف بایستی تابع close را اجرا کنند تا ارتباط قطع گردد.

45. مولفه های پرتکل انتقال
خدمات انتقال توسط پروتکلهای لایه انتقال پیاده سازی شده و از آنها بین دو واحد انتقال استفاده می شود. پروتکلهای لایه انتقال داده ها از جهاتی شبیه لایه پروتکلهای پیوند داده ها می باشد.
نظارت بر خطا
ترتیب بسته ها
کنترل جریان

46. تفاوت ها
پروتکلهای لایه انتقال داده ها و لایه پیوند داده ها از جهاتی متفاوت می باشد که ناشی از بستری که در آن کار میکنند هست .

47. تفاوت ها
در لایه انتقال آدرس دقیق مقصد و حتی پورت لازم هست ولی در پیوند داده هیچ ضرورتی ندارد زیرا هر خط خروجی فقط یک مسیریاب خاص را مشخص می کند.
در پیوند داده فرایند اتصال ساده هست و نود مقایل همیشه هست مگر خراب شود
بین مبدا و مقصد لایه پیوند داده فقط 2 مسیر یاب هست (کانال فیزیکی). ولی در لایه انتقال یک زیر شبکه هست
در پیوند داده وقتی داده روی خط رسید به مقصد می رسد و یا بسته با مشکل مواجه می شود ولی در زیرشبکه ممکن هست بسته ای در یکی از نود ها ذخیره شود و بعد از چند ثانیه به مقصد برسد.
در پیوند داده برای هر اتصال تعدادی بافر در نظر می گیرد ولی در لایه انتقال بدلیل اتصالات زیاد مقدور نمی باشد که اندازه آن از قبل مشخص گردد.

48. مولفه های پرتکل انتقال-آدرس دهی
انواع آدرس دهی :
1 - برای تحویل فریم در لایه پیوند داده از آدرس فیزیکیMAC استفاده می شود .
2- برای تحویل داده گرام در لایه شبکه از IP استفاده می شود.
3- برای تحویل قطعه در لایه انتقال نیز نیاز به شماره پورت است که یک عدد 16 بیتی می باشد که هر پروتکل لایه کاربردی شماره پورت خاصی دارد .
برای انتقال فایل پورت شماره 21
برای انتقال پورت شماره 25
بنابراین آدرس های IP بایستی همواره با شماره پورت همراه باشند ،
به ترکیب IP و پورت سوکت گفته می شود .
مولفه های پرتکل انتقال-آدرس دهی

49. مولفه های پرتکل انتقال-آدرس دهی
وقتی یک پروسه کاربردی می خواهد با پروسه کاربردی راه دور اتصال برقرار کند بایستی آدرس آن را دقیقا مشخص کند. برای بدون اتصال هم به همین صورت. ( هر پیام برای چه پروسه ای ارسال می شود.)
روش معمول تعریف آدرس انتقال برای پروسه هایی که برای دریافت تقاضا به خط گوش می دهند، که به آن پورت گفته می شود و یا TSAP(Transport Service Access Point) . هر پروسه باید خودش را به یک TSAP وصل کند که بتواند با TSAP مقصد ارتباط بر قرار کند.

50. مولفه های پرتکل انتقال-آدرس دهی

51. مولفه های پرتکل انتقال-آدرس دهی
سناریوئی برای ایجاد یک اتصال در لایه انتقال می تواند به صورت زیر باشد.

52. مولفه های پرتکل انتقال-آدرس دهی

53. نکته:
پروسه کاربردی 1 از کجا بفهمد که پروسه سرویس دهنده به چه شماره ای متصل شده است؟
شماره به عنوان استاندارد معرفی شده است
استفاده پروتکل اتصال اولیه (Process Server) (شکل اسلاید بعد).
استفاده از سرویس دهنده نام (DNS).

54. مولفه های پرتکل انتقال-آدرس دهی

55. برقراری اتصال
برقراری اتصال ساده به نظر می رسد ولی اگر شبکه مستعد از بین بردن بسته ها ، ذخیره و تعلیق آنها و یا تولید بسته های تکراری باشد در برقراری اتصال مطمئن مشکلات جدی روی خواهد داد و موجب پیچیدگی فراوان پروتکل خواهد شد.

56. برقراری اتصال

57. برقراری اتصال
تکراری تولید شدن بسته ها ناشی از نرسیدن ACK گاهی خیلی بحرانی می شود (کسر مکرر از حساب بانکی)
راه حل بسته های تکراری:
استفاده از آدرسهای انتقال متغیر با زمان هست. در این صورت دیگر نمی توان از پروتکل اتصال اولیه (Process Server) استفاده کرد.
بکار گیری یک شماره سریال برای هر ارتباط . پس از قطع ارتباط شماره درخواست جدید را با شماره های قبلی مقایسه می کند اگر سابقه ای پیدا شد آن را نمی پذیرد. اشکال این روش نگهداری سابقه میباشد که اگر ماشینی مثلا reset شد جداول هم نخواهد بود.
محدود کردن عمر بسته ها در شبکه ها

58. برقراری اتصال

59. طراحی محدود شده زیر شبکه
استفاده از هر روشی که از چرخیدن بسته ها در حلقه تکرار جلو گیری کند و تاخیر ناشی از ازدحام را بر روی طولانی ترین مسیر در حد معینی محدود کند

60. درج شمارنده گام
در هر بسته یک شمارنده گام قرارداده شود و مقدار اولیه مناسبی منظور گردد و به ازائ هر گام یکی از شمارنده کم کند. پروتکل لایه شبکه بسته هایی که شمارنده آنها صفر باشد را حذف خواهد کرد.

61. درج مهر زمان در بسته هر بسته زمان ایجاد خود را با خود حمل کند.
هر بسته زمان ایجاد خود را با خود حمل کند.
در این صورت مسیر یابها طبق توافق بستهایی که زمانشان قدیمی است را حذف می کنند.
در این مورد تنظیم ساعت ماشینها خودش مسئله بزرگی است که نمی توان از آن گذشت.
در این صورت زمان را معمولا چند برابر حداکثر عمر واقعی بسته در نطر می گیرند.

62. روش تاملینسون
هر کامپیوتر یک ساعت دائمی دارد که با قطع برق هم ساعت از کار نمی افتد.

63. برقراری اتصال روش دست تکانی سه مرحله ای
در این روش نیازی نیست که طرفین روی شماره ترتیب خاصی به توافق برسند. از روشی غیر از ساعت سراسری سیستم استفاده می شود.

64. روش دست تکانی سه مرحله ای

65. روش دست تکانی سه مرحله ای

66. خاتمه ارتباط

67. خاتمه ارتباط

68. خاتمه ارتباط

69. کنترل جریان و بافر سازی
مدیریت اتصال حین کار
کنترل جریان و بافر سازی

70. کنترل جریان و بافر سازی
برای جلو گیری از غرق شدن یک گیرنده کند و از دست دادن بسته ها در اثر ناهماهنگی سرعت با ید از پنجره لغزان یا پروتکل مشابه آن استفاده کرد.
تفاوتهای کنترل جریان در لایه انتقال و لایه پیوند داده
تعداد خطوط ارتباطی در مسیریابها خیلی کمتر از تعداد اتصالاتی که یک ماشین می تواند داشته باشد هست لذا نمی توان قوانین بافر سازی لایه پیوند داده را به لایه انتقال تعمیم داد.
شباهت های کنترل جریان در لایه انتقال و لایه اتصال داده
در لایه پیوند داده فریم ها دریافتی و ارسالی بافر می شدند
در لایه پیوند داده به ازائ هر خط ارتباطی تعداد مشخص بافر تعریف می شود که نیم آن برای فریم ها دریافتی و نیم دیگر برای فریم های ارسالی
در لایه پیوند داده فرستنده فریم های خود را بافر می کند برای اینکه اگر نیاز به ارسال مجدد شد آن را داشته باشد.

71. کنترل جریان و بافر سازی
لایه انتقال: اگر زیر شبکه خدمات دیتا گرام ارائه کند بایستی بسته ها را بافر کند که شاید نیاز به ارسال مجدد باشد.
لایه انتقال می تواند یک فضای بزرگ در نظر بگیرد و هرTPDU که آمد اگر جایابی نشد آن را حذف می کند.

72. کنترل جریان و بافر سازی اندازه بافر
طول ثابت: برای بسته های کوچک فضا هدر می رود و بسته های بزرگتر جا نمی شوند.
طول متغیر : مشکلات با لا را حل می کند ولی مدیریت پیچیده دارد.
بافر چرخای بزرگ برای هر اتصال: مناسب برای اتصالات با حجم مبادله بالا.

73. کنترل جریان و بافر سازی

74. کنترل جریان و بافر سازی
حالت بهینه در بافر سازی بستگی به نوع ترافیک مبادله شده دارد. در ترافیک انفجاری (bursty) با پهنای باند کم بافر سازی در مبدا جدی تر باید باشد(اطلاعات بافر می شود برای ارسال مجدد احتمالی)
ترافیک یکنواخت با پهنای باند بالا بافر سازی در مقصد صورت می گیرد.

75. کنترل جریان و بافر سازی

76. کنترل جریان و بافر سازی

77. تخصیص بافر به صورت پویا

79. ظرفیت حمل شبکه

80. ظرفیت حمل شبکه
وقتی که مسئله ظرفیت حمل شبکه مطرح هست مکانیزمی باید بکار برد که فرستنده با حساب و کتاب بسته هایش را ارسال کند

81. مالتی پلکسینگ:
مالتی پلکس رو به بالا: میزبان دارای یک آدرس شبکه باشد هر گاه یک TPDU رسید بایستی آن را تحویل پروسه های مربوطه دهد.

82. مالتی پلکس رو به بالا

83. مالتی پلکس رو به بالا

84. مالتی پلکس رو به بالا