1. Piotr Wysocki

2. Piotr Jacek Wysocki Urodzony 10 września 1797 w Warce.
Działacz niepodległościowy, pułkownik Wojska Polskiego, inicjator powstania listopadowego - przywódca sprzysiężenia podchorążych, zesłaniec.
3 marca 1831 został odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari.

3. Młodość
Pochodził z rodziny szlacheckiej, pieczętującej się herbem Odrowąż.
Był synem Jana i Katarzyny Wysockich.
Kształcił się w Warszawie, najpierw w szkole pijarskiej zaś od roku 1818 jako kadet w Szkole Podchorążych Piechoty. Następnie służył w 4 pułku grenadierów.

4. W 1828 roku został instruktorem w Szkole Podchorążych
W 1828 roku został instruktorem w Szkole Podchorążych. Zabrał się do stworzenia i działań wewnątrz tajnego związku niepodległościowego (zwanego Sprzysiężeniem Wysockiego).

5. Powstanie listopadowe
Wieczorem 29 listopada 1830 r. poderwał do powstania podchorążych wygłaszając mowę: „Polacy! Wybiła godzina zemsty. Dziś umrzeć lub zwyciężyć potrzeba! Idźmy, a piersi wasze niech będą Termopilami dla wrogów.”

6. Bitwa pod Termopilami
Symbol poświęcenia życia na polu bitwy.

7. Po wybuchu powstania Wysocki został mianowany kapitanem
Po wybuchu powstania Wysocki został mianowany kapitanem. W powstaniu dosłużył się stopnia pułkownika, był adiutantem naczelnego wodza Michała Radziwiłła.

8. Uczestniczył w bitwie pod:
- Wawrem
- Grochowem
- Dobrem
- Okuniewem
- Wołyniem.
We wrześniu 1831 roku, będąc dowódcą 10 pułku piechoty liniowej, został ranny i 6 września dostał się do niewoli rosyjskiej.

9. Zesłanie
Po zaleczeniu ran został wywieziony do Bobrujska. Pod koniec października skazany na śmierć przez ćwiartowanie. Karę zmieniono na śmierć przez powieszenie.
Car chciał aby proces miał charakter pokazowy i odbył się w Warszawie (miejscu wybuchu „buntu”).

10. Wysockiego przewieziono (1832 r
Wysockiego przewieziono (1832 r.) do Zamościa, a w listopadzie do klasztornego więzienia na Lesznie w Warszawie.
Został poddany 25 przesłuchaniom. W śledztwie chronił uczestników Sprzysiężenia Podchorążych i całą „winę” za jego działalność brał na siebie.

11. 4 lutego 1834 r. spodziewając się najgorszego, mówił m. in
4 lutego 1834 r. spodziewając się najgorszego, mówił m. in.: „Nie spodziewam się za moje czyny otrzymać żadnej łaski ani darowania winy mojej.”
Skazano go ponownie na śmierć przez powieszenie oraz pozbawienie szlachectwa i zdegradowanie.
Odmówił podpisania podania do cara o łaskę. We wrześniu ukaz carski zamienił wyrok śmierci na karę 20 lat ciężkich robót na Syberii.

12. Początkowo przywieziony do Aleksandrowska pod Irkuck. W 1837 r
Początkowo przywieziony do Aleksandrowska pod Irkuck. W 1837 r. opracował plan i usiłował zbiec. Został zdradzony i podczas ucieczki wpadł na zastawioną w rzece pułapkę.
Skazano go na przedłużenie katorgi o 3 lata i karę półtora tysiąca batów.

13. Został karnie przeniesiony na katorgę do kopalni miedzi w Akatui w Nerczyńsku, gdzie pracował przykuty do taczki. Po dwóch latach uzyskał zezwolenie na „wolne” osiedlenie się w Akatui (1840r.)
Zajmował się uprawą roli i wyrobem mydła we własnej manufakturze zatrudniającej sporą liczbę pracowników najemnych. Zarobione pieniądze rozdawał znajdującym się w potrzebie katorżnikom polskim.

14. Szybko zyskał sobie wśród miejscowej ludności i polskich zesłańców głęboki szacunek.
Co roku 29 listopada zbierali się w jego domku zesłańcy, przybywający nawet po kilkaset kilometrów. Śpiewano pieśni narodowe, modlono się o powrót „na Ojczyzny łono”, recytowano poezje wieszczów.
Na początku lat 50 został przeniesiony do miasta Czyta.

15. Na mocy amnestii carskiej w 1857 roku, pozwolono mu wrócić do kraju, z zastrzeżeniem, że miał się trzymać z dala od Warszawy.

16. 27 października 1857 roku wrócił z zesłania
27 października 1857 roku wrócił z zesłania. Zamieszkał w podarowanym mu przez społeczeństwo domu tzw. „na wójtowstwie”
Następnie w Paryżu ukazał się jego pamiętnik.
Zorganizował przeniesienie zwłok księcia Trojdena I i Ziemowita.
Pozostał osobą samotną. Zmarł 6 stycznia 1875r. w Warce jako bohater narodowy, pochowany na miejscowym cmentarzu.
Pobyt w Warce

17. „Pamiętnik Piotra Wysockiego o powstaniu 29 listopada 1830 roku”
Wysocki w pamiętniku opisuje wydarzenia Nocy Listopadowej, napisane 9 grudnia 1830 r. w Warszawie. Wydanie paryskie ukazało się w 1867 roku. Krajowe z 2006 r. jest wiernym przedrukiem tekstu paryskiego.
Istniały niepublikowane prace Piotra, o których wspomina Aleksander Kraushar.

18. Postać Piotra Wysockiego
Bohater tekstów kultury takich jak, np.:
„Dziady” część III A. Mickiewicza, Wysocki wypowiada zdanie - Salon warszawski :
"Powiedz raczej: na wierzchu. Nasz naród jak lawa, Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa, Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi; Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi."

19. „Noc listopadowa” Stanisława Wyspiańskiego,
„Reduta Woli” Walerego Przyborowskiego,
Wysocki jest bohaterem piosenki Jacka Kaczmarskiego „Starość Piotra Wysockiego”.

20. Ciekawostki
Aleksander Żurakowski w 1930 roku wykonał Popiersie Piotra Wysockiego. Od roku 1980 znajduje się w warszawskich Łazienkach przy Podchorążówce.
Istnieje ulica Piotra Wysockiego. Jest jedną z większych ulic warszawskiego Bródna.

21. Tablica upamiętniająca

22. Wysocki jest kluczową postacią uroczystości Dnia Podchorążego - Święto obchodzone w Wojsku Polskim 29 listopada jako pamiątka Nocy Listopadowej. Obecnie również obchodzone w wyższych uczelniach wojskowych.

23. Dziękuje za uwagę
Natalia Wilczewska